بررسي تأثير پارامترهاي مختلف بر ميزان انحلال و مقاومت فشاري تك‌ محوري مصالح حاوي ژيپس (مطالعه موردي: سد مراش زنـجان)

وجود ژيپس (Gypsum) و انيدريت (Anhydrite) در پي و ساختگاه هاي سازه هاي آبي مانند سدها و ... مي تواند مشكلاتي را به لحاظ پايداري و ... بستر ايجاد نمايد. در اين تحقيق انحلال مصالح حاوي ژيپس ساختگاه سد مراش در استان زنـجان در حضور سه نوع حلال‌ مختلف (آب مقطر، آب رودخانه سد مراش و آب مقطر حاوي يك درصد كلريد سديم) و در ادامه تأثير پارامترهاي مختلف از جمله رطوبت نسبي، تخلخل و ... بر ميزان مقاومت فشاري تك محوري (Unconfined Compression Test) (UCS) و مدول الاستيسيته (Young’s modulus) با تهيه 10 نمونه سنگ ژيپس دار (Gypsum rock’s) از ساختگاه سد مراش مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آزمايشات انحلال نشان مي دهد كه قابليت انحلال مصالح ژيپس در محلول حاوي يك درصد كلريد سديم بيشتر از محلول آب مقطر و هر دو بيشتر از آب رودخانه سد مراش مي باشد. با افزايش ميزان تخلخل، مقادير مدول الاستيسيته و حداكثر مقاومت فشاري تك محوري كاهش مي يابد و شيب كاهش مقاومت فشاري نسبت به درصد تخلخل در مقايسه با نمودار مدول الاستيسيته بيشتر است. با افزايش ميزان دانسيته نسبي، مدول الاستيسيته افزايش و حداكثر مقاومت فشاري تك محوري كاهش و همبستگي مقاومت حداكثر فشاري به دانسيته نسبي، نسبت به مدول يانگ (Young’s modulus) بيشتر مي باشد. شيب تغييرات مدول يانگ و مقاومت فشاري تك محوري نسبت به ضريب پواسون (Poisson’s ratio) كاهشي مي باشد و از تغييرات مدول يانگ و تنش فشاري تك محوري نسبت به درصد رطوبت مي توان دريافت كه مصالح مارني (Marl materials) باعث جذب رطوبت بيشتر و در نهايت موجب كاهش مدول الاستيسيته و مقاومت نهايي شده است.