بررسي تأثير مانسون تابستانه بر تغييرات تراكم شكم پايان (Gastropoda) در تالاب بين‌المللي خليج گواتر

شكم پايان يكي از گروه‌هاي مهم جانوري در اجتماعات بنتيك محسوب مي‌شوند كه نقش مهمي در چرخه انرژي اكوسيستم‌هاي آبي ايفا مي‌كنند. اين تحقيق در دو دوره زماني زمستان (پيش از مانسون) و پاييز (پس مانسون) در سه منطقه (خور باهو، خور گواتر و خليج گواتر) و 9 ايستگاه از تالاب گواتر به منظور بررسي تغييرات تراكم شكم پايان تحت تاثير فصل و پارامترهاي محيطي(دما،شوري، اسيديته، مواد آلي كل( TOM) و دانه بندي) انجام گرديد. نمونه‌برداري از بخش زيرجزرمدي سه منطقه (خور باهو، خور گواتر و خليج گواتر) و نه ايستگاه تالاب گواتر   انجام شد. براساس نتايج، در فصل زمستان در مجموع ايستگاه‌هاي منطقه خور باهو، خانواده Pyramidae با 29.15±945فرد، در خور گواتر Marginelidae  با 36.15±745 فرد، در خليج گواتر خانواده Naticidae با 28.14±248 فرد بر متر مربع بالاترين تراكم را داشت. در فصل پاييز بالاترين ميزان تراكم ثبت شده در خور باهو، مربوط به خانواده‌هاي Nacellidae با 38.45±775 فرد، در خور گواتر Restusidae و در خليج گواتر Eulimidae  با 26.12±235 فرد بر مترمربع ثبت گرديد. از نظر ميزان تراكم بين ايستگاه‌ها اختلاف معني‌داري بوده(p 0.05) ) وجود داشت، ولي بين فصول اختلافي مشاهده نگرديد (p 0.05). در بررسي همبستگي ميان فاكتورهاي محيطي و تراكم شكم‌پايان فقط همبستگي معني‌داري ميان تراكم و دانه بندي(0.64=R) بدست آمد. در فصل پاييز ميزان فراواني شكم پايان افزايش محسوسي داشته كه نشان دهنده تاثير بادهاي مونسوني تابستانه جنوب غربي هند مي باشد.