ارزيابي نقش نرخ رسوب‌گذاري در به‌گزيني مكاني زيستگاه‌هاي مصنوعي خليج عمان (دماغه جاسك)

استفاده از زيستگاه مصنوعي يكي از راه‌هاي بازسازي ذخاير آبزيان است، اطلاع از وضعيت مواد جامد معلق كل و نرخ رسوب‌گذاري از متغير‌هاي مهم در به‌گزيني مكاني اين زيستگاه‌ها است. در اين مطالعه با هدف تعيين نواحي مناسب، در شش نقطه با پوشش دو سمت دماغه جاسك در دو فصل تابستان و زمستان (سال 1402) نمونه‌برداري انجام شد. نتايج نشان مي‌دهد ايستگاه نزديك شهر جاسك در بخش شرقي در زمستان با مقدار (0/8±) 10/98 (گرم/مترمربع/ روز)، كمينه مقادير اندازه‌گيري بوده است. در حالي كه وضعيت بيشينه در بخش مياني غرب دماغه جاسك در تابستان با مقدار (0/92±) 17/34 گرم در هر مترمربع در روز، برآورد شد. به‌شكل كلي بخش شرق منطقه مورد مطالعه داراي نرخ رسوب‌گذاري كمتري نسبت به بخش غربي بود؛ مقدار نرخ رسوب‌گذاري كل براي اين دو بخش به ترتيب (1/02±) 12/44 و (0/81±) 15/77 (گرم/مترمربع/ روز)، محاسبه شد. با اين ‌كه هيچ عدد ثابتي، از مطالعه نرخ رسوب‌گذاري و مواد جامد معلق كل براي شناسايي بهترين ناحيه جهت استقرار سازه‌ها در منطقه مورد مطالعه جاسك حاصل نشد، اما با تكيه بر دامنه بهينه متغير‌هاي اندازاه‌گيري مي‌توان برخي از ايستگاه‌ها را پيشنهاد داد. ايستگاه‌ دوم (ناحيه مياني بخش غربي)، ايستگاه‌ چهارم (ناحيه مجاور شهر بندرجاسك در بخش شرق) و ايستگاه‌ ششم (شرقي‌ترين ناحيه دماغه جاسك) را مي‌توان به‌عنوان نواحي بهينه استقرار سازه‌ها معرفي نمود. چنين مطالعاتي مي‌تواند نقش موثري در ابعاد مختلف مديريت نواحي ساحلي ارگان‌هاي دريايي داشته باشد، به‌نحوي كه توسعه احتمالي منطقه در كنار توجه به مسائل بازسازي ذخاير آبزيان را امتداد مي‌دهد.