بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و پيگيري تلفني بر تاب‌آوري و بار مراقبتي مراقبان خانوادگي بازماندگان سكته‌ي مغزي: كارآزمايي باليني تصادفي‌ شده

سابقه و هدف: بار مراقبتي پايداري مراقبان خانوادگي بازماندگان سكته‌ي مغزي را در زندگي كاهش مي‌دهد. تاب‌آوري به آن‌ها در تقويت پايداري و سازگاري با ناملايمات زندگي كمك مي‌كند. با توجه به فراگير شدن اينترنت، به نظر مي‌رسد كه مداخلات آموزشي با رويكرد مجازي و با هدف اثربخشي بر تاب‌آوري مراقبان و بار مراقبتي آن‌ها مفيد باشد. مواد و روش‌‌ها: در اين كارآزمايي باليني، 86 نفر از مراقبان خانوادگي بازماندگان سكته‌ي مغزي در بيمارستان بعثت همدان به‌‌‌صورت در‌دسترس انتخاب شدند و تصادفاً به دو گروه آزمون و كنترل تخصيص يافتند. قبل از مداخله، داده‌ها با مقياس ناتواني Modified Rankin، فرم مشخصات دموگرافيك، پرسش‌نامه‌هاي تاب‌آوري Connor-Davidson و بار مراقبتي Novak Guest جمع‌آوري شد. سپس گروه آزمون يك ماه تحت آموزش مجازي و پيگيري تلفني قرار گرفت. در پايان مداخله، دو هفته و يك ماه پس از آن، تاب‌آوري و بار مراقبتي آن‌ها مجدداً بررسي شد. آناليز داده‌ها با آمار توصيفي، t-test مستقل، كاي دو، آزمون دقيق فيشر و Repeated Measure ANOVA در SPSS 25 انجام شد. يافته‌ها: قبل از مداخله، بين تاب‌آوري و بار مراقبتي دو گروه تفاوت معنا‌داري وجود نداشت. بعد از مداخله تفاوت معنا‌داري در افزايش تاب‌آوري گروه آزمون و كاهش آن در گروه كنترل و همچنين كاهش بار مراقبتي در گروه آزمون و افزايش آن در گروه كنترل مشاهده شد (0.001 P).نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير مثبت آموزش مجازي و پيگيري تلفني بر تاب‌آوري و بار مراقبتي مراقبان، پيشنهاد مي‌شود كه ارائه‌دهندگان مراقبت‌هاي بهداشتي، به‌ويژه پرستاران، در آموزش‌هاي خود از اين روش بهره جويند.