بررسي رابطۀ رهبري خودشيفته و بدبيني سازماني، نقش ميانجي سكوت كاركنان و شايعات منفي در محل كار

شناخت عوامل پيشگيري از بدبيني سازماني همواره از دل‌مشغولي‌هاي مديران سازمان‌ها بوده است. بر ‌اين اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي سكوت كاركنان و شايعات منفي در محل كار در رابطۀ بين رهبري خودشيفته و بدبيني سازماني انجام شد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، از نظر شيوۀ گردآوري داده‌ها ميداني، و از نظر روش اجرا توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش كليۀ پرسنل هتل‌هاي پنج‌ستارۀ مشهد است كه ۱۱۵ نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. به ‌منظور گردآوري داده‌هاي پژوهشي از پرسش‏نامۀ رهبري خودشيفتۀ هاچوارتر و تامسون (2012)، پرسش‏نامۀ بدبيني سازماني دين و همكاران (1994)، پرسش‏نامۀ سكوت كاركنان تانگيرالا و رامانوجام (2008) و پرسش‏نامۀ شايعات منفي در محل كار كو و همكاران (2012) استفاده شد. براي سنجش روايي از روايي صوري و براي سنجش پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. تجزيه‌ و تحليل اطلاعات با روش معادلات ساختاري با رويكرد روش حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزار Amos  انجام شد. نتايج پژوهش حاكي از تأثير مثبت و معنادار رهبري خودشيفته بر بدبيني سازماني است. از سويي، نتايج نشان داد بين رهبري خودشيفته با سكوت كاركنان و شايعات منفي در محل كار رابطه‌‏اي مثبت و معنادار وجود دارد. در نهايت، ميانجي‌گري سكوت كاركنان و شايعات منفي در محل كار در رابطۀ رهبري خودشيفته و بدبيني سازماني تأييد شد.