اثر عدالت سازماني بر به‏زيستي شغلي معلمان با ميانجي‏گري استقلال شغلي در معلمان ابتدايي

استقلال شغلي به كاركنان اين فرصت را مي‌دهد تا در محل كار تصميم بگيرند و دربارۀ آنچه قصد انجام آن را دارند، رأي و نظر داشته باشند. عدالت سازماني به ادراك ذهني افراد از انصاف سازمان در تخصيص منابع، پاداش‌ها و تنبيه‌ها اشاره مي‌كند. همچنين، به‏زيستي شغلي به وضعيت سلامت و رفاه رواني و جسمي ناشي از پويايي در داخل و خارج از محل كار گفته مي ‏شود. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر عدالت سازماني بر به‏زيستي شغلي معلمان با ميانجي‏گري استقلال شغلي در معلمان ابتدايي شهر همدان بود. روش پژوهش توصيفي از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل معلمان ابتدايي شهر همدان به تعداد 1748 نفر در سال ‏تحصيلي 98-1397 بود كه نمونه ‏اي به تعداد 316 نفر به روش تصادفي - طبقه ‏اي نسبي از آن انتخاب شد. براي جمع ‏آوري داده ‏ها، از پرسشنامه‏ هاي به‏زيستي شغلي پاركر و هاييت (2011)، عدالت سازماني نيهوف و مورمن (1993) و استقلال شغلي مورگسون و هامفري (2006) استفاده شد. روايي پرسشنامه‏ ها با بهره ‏گيري از روايي سازه و با فن تحليل عاملي تأييدي تعيين شد. براي تعيين پايايي پرسشنامه‏ ها، از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد. تحليل داده‏ هاي پژوهش با آزمون‏ هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير تأييدي و با استفاده از نرم ‏افزار LISREL 3.50 انجام شد. يافته ‏هاي پژوهش نشان داد عدالت سازماني داراي اثر مثبت و معنادار  بر به‏زيستي شغلي و استقلال شغلي داراي اثر مثبت و معنادار بر به‏زيستي شغلي بود. عدالت سازماني نيز داراي اثر مثبت و معنادار بر استقلال شغلي بود. همچنين، عدالت سازماني به ‏واسطۀ استقلال شغلي داراي اثر غيرمستقيم، مثبت و معنادار بر به‏زيستي شغلي بود.