اثربخشي الگوي سازگاري زناشويي مبتني بر ابعاد هوش بر هوش اخلاقي زوجين سازگار و ناسازگار شهركرمانشاه

زمينه: با توجه به اهميت سازگاري زناشويي در سلامت و پايداري نظام خانواده، شناسايي عوامل مؤثر بر آن مهم است. بااين وجود، در ادبيات اين حوزه مطالعه اي كه به تدوين الگوي سازگاري زناشويي مبتني بر ابعاد هوش به انجام رسيده باشد يافت نشد و همچنين اثربخشي الگوي سازگاري زناشويي بر هوش اخلاقي مورد توجه پژوهشگران نبوده است. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشي الگوي سازگاري زناشويي مبتني بر ابعاد هوش بر هوش اخلاقي زوجين سازگار و ناسازگار شهر كرمانشاه بود. روش: روش پژوهش حاضر آميخته اكتشافي است كه در قسمت اول از نوع تحليل محتوا و در قسمت دوم پژوهش نيمه آزمايشي با گروه آزمايش و گواه است. نمونه آماري بخش كيفي، جهت تدوين بسته آموزشي 10 نفر از متخصصان حوزه مشاوره خانواده در سال 1402-1401 بود كه به صورت هدفمند انتخاب شدند. نمونه آماري در بخش كمي شامل 40 نفر از زوجين سازگار و ناسازگار شهر كرمانشاه بودند كه به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي به گروه هاي آزمايش و گواه تخصيص داده شدند. ابزارهاي مورد استفاده پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپاينر (1976) و پرسشنامه هوش اخلاقي لنيك و كيل (2005) بود. تحليل ها داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس چندمتغيري در نرم افزار SPSS انجام شد. يافته ها: يافته ها در بخش كيفي بيانگر آن بود كه مؤلفه هاي هوش اخلاقي در بسته آموزشي تدوين شده شامل صداقت و راستگويي، استقامت و پافشاري براي حق، قبول مسئوليت براي خدمت به ديگران، توانايي در بخشش اشتباهات خود و توانايي در بخشش اشتباهات ديگران بود. نتايج بخش كمي نشان داد مداخله الگوي سازگاري زناشويي مبتني بر ابعاد هوش بر افزايش هوش اخلاقي و مؤلفه هاي آن تأثير معناداري داشته است (0/05 P ). نتيجه‌گيري: باتوجه به اثربخش بودن يافته هاي اين مطالعه، مي توان اين گونه استنباط كرد كه پروتكل تدوين شده پتانسيل اثربخشي در جهت ارتقاي هوش اخلاقي و مؤلفه هاي آن در ميان زوجين را دارد و مي تواند مورد توجه متخصصان حوزه سلامت روان و مشاوران خانواده در مشاوره هاي پيش از ازدواج و همچنين در جهت كاهش ناسازگاري در مراجعين قرار گيرد.