اثربخشي آموزش مديريت استرس بر استرس ادراك شده و خودكنترلي دانش آموزان مبتلا به آسم

زمينه: آسم به عنوان يكي از بيماري هاي شايع و يكي از جدي ترين مشكلات بهداشتي مي تواند مشكلات جسماني و روانشناختي زيادي به همراه داشته باشد. بنابراين به كارگيري مداخلات روانشناختي در جهت تعديل همبسته هاي روانشناختي يك ضرورت اجتماعي ناپذير است. هدف: اين پژوهش با هدف اثربخشي آموزش مديريت استرس بر استرس ادراك شده و خودكنترلي دانش آموزان مبتلا به آسم انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف يك پژوهش كاربردي و از نظر جمع آوري داده ها يك پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي دانش آموزان مبتلا به آسم مقطع متوسطه اول و دوم شهر شيراز تشكيل دادند. نمونه پژوهش 30 نفر از دانش آموزان مبتلا به بيماري آسم بود كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آموزشي مديريت استرس (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) گمارده شدند. افراد نمونه پژوهش، قبل و بعد از آموزش مديريت استرس در گروه هاي آزمايشي و گواه به پرسشنامه استرس ادراك شده (كوهن، 1983) و خودكنترلي (تانجي و همكاران، 2004) پاسخ دادند. آموزش مديريت استرس با استفاده از آموزش مديريت استرس حسيني نوه و همكاران (1402) در گروه آزمايشي اجرا شد؛ و گروه گواه در طول اين مدت هيچ مداخله اي دريافت نكرد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS.27 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد كه آموزش مديريت استرس باعث كاهش استرس ادراك شده و افزايش خودكنترلي نمرات دانش آموزان مبتلا به آسم در مرحله پس آزمون شده است (0/001 ≥P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان گفت آموزش مديريت استرس مي تواند استرس ادراك شده بيماران آسم را كاهش و خودكنترلي آن ها را افزايش دهد. بنابراين به عنوان برنامه آموزشي مناسب براي بهبود همبسته هاي روانشناختي بيماران آسم توصيه مي شود