رابطه بين يادگيري مشاركتي با انگيزش تحصيلي دانش آموزان متوسطه شهر بافق

روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان دختر پايه هفتم شهر بافق تشكيل مي دهند كه تعداد آنها 700 نفر مي باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و به صورت  تصادفي 248 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش از دو پرسشنامه يادگيري مشاركتي مدل چو و باولي(2007) و پرسشنامه انگيزش تحصيلي اميني‌فر و صالح صدق پور (1389)  مي باشد. به منظور سنجش پايايي تعداد 30 نسخه از پرسشنامه به صورت آزمايشي در اختيار پاسخ دهندگان قرار گرفت كه پس از جمع آوري پرسشنامه و ورود داده‌ها به نرم افزار SPSS ضريب آلفاي كرونباخ يادگيري مشاركتي 0.85 و انگيزش تحصيلي 0.81 بدست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار استنباطي همچون آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون با نرم افزار SPSS 20 استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد بين يادگيري مشاركتي با انگيزش تحصيلي دانش آموزان متوسطه شهر بافق رابطه مثبت و معناداري وجود دارد