ارتباط مديريت كوانتومي با توانمندسازي روانشناختي كاركنان(مورد مطالعه كاركنان آموزش و پرورش شهرستان داراب)

مهم‌ترين عامل موفقيت نظام آموزش‌وپرورش، كاركنان آن سازمان محسوب مي‌شوند و باتوجه ‌به هدف آموزش‌وپرورش كه تعليم‌وتربيت انسان‌ها است، مي‌توان گفت كه نيروي انساني در سازمان آموزش‌وپرورش نسبت به ساير سازمان‌ها اهميت بيشتري دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط مديريت كوانتومي با توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان(موردمطالعه كاركنان آموزش‌وپرورش شهر داراب) بود. پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري آن شامل كليه‌ كاركنان شاغل در اداره آموزش‌وپرورش شهر داراب در سال 1402-1401 به تعداد 116 نفر بود كه از بين آن‌ها با استفاده از روش سرشماري همه كاركنان به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي مديريت كوانتومي الطافي(1390) با پايايي 0.91 و پرسش‌نامه توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر(1995) با پايايي 0.95 را تكميل نمودند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مديريت كوانتومي با توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان آموزش‌وپرورش شهر داراب رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد. همه ابعاد مديريت كوانتومي با توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان آموزش‌وپرورش شهر داراب رابطه مثبت و معني‌دار دارند.