خوانش معنا شناسانه تفسيري - فلسفي بر حيات شهيد

شهادت يكي از مفاهيم و حقايق والا در آموزه ي اسلامي است و حيات شهيد به عنوان يكي از دستاوردهاي شهادت مسئله ايي است كه در حوزه هاي تفسيري و فلسفي مورد گفتگو قرار گرفته است.باور به حيات برزخى شهيد به درك درست معناشاسانه از نفس وابسته است.درنگرش مفسرين حيات شهيد بر معاني حقيقي حيات، ماندگاري نام وياد شهيد و يا هدايت يافتن شهيدآمده است.  در مقابل براساس نگرش فلسفي؛تبيين معناشناسانه شهيد منوط به نوع  نگرش فلسفي به مساله حيات است. به دليل مساوقت حيات با وجود، مي توان گفت همان گونه كه وجود،در همه پديده هاي عالم سريان دارد،حيات نيز درآن ها جاري وساري است. در اين نگرش حيات متعلق به نفس و داراي مراتب تشكيكي است.گرچه حيات پس  از مرگ مشترك بين همه انسان ها است.اما از آن جا كه شهيدان براساس ظرفيت وجودي  وشدت اتصال نفس شان به قرب الهي از حيات قوي و برتري بهره مند اند به موجب اين ظرفيت  وجودي، توجه  و آگاهي آنان به عوالم ديگر  از جمله دنيا به صورت كامل تر است. جستار حاضر تلاش دارد با بررسي معنا شناسانه تفسيري - فلسفي حيات شهيد اين دو نگرش را مورد بررسي قرار دهد.