برآورد كسر فرار ذره آلفا از لكه ي داغ دوتريوم-تريتيوم آلاييده

نِهشت انرژي ذرات آلفاي بدست آمده از گداخت هسته‌اي سوخت دوتريوم- تريتيوم(DT) از جمله چالش‌هاي مهم در همجوشي محصور شدگي لختي است. پايداري شرايط اشتعال، منوط به افروزش خود- نگهدار پلاسماي لكّه داغ است. فرار بيش از حد انرژي از لكّه داغ به سَرمايش و خاموشي سريع آن منجر مي‌شود. ما در اين پژوهش به بررسي سهم مؤلفه هاي الكتروني و يوني پلاسما در محاسبه كسر فرار و توقف ذرات باردار ناشي از گداخت، خواهيم پرداخت. ابتدا سهم پراكندگي زواياي كوچك در اتلاف انرژي ذره آلفا بر اساس مدل كروخين‌ـ رُزانوف (KR) و سپس به كمك مدل توان ايستانندگي لي‌ـ پِتراسو (LP) اثر تجمّعي پراكندگي زواياي كوچك و بزرگ در اتلاف انرژي ذرات آلفا در دو حالت سوخت DT خالص و آلاييده يوني به صورت عددي بررسي شده است. نشان داده مي‌شود كه در سوخت پيش فشرده ي افروزش سريع، سهم ايستانندگي مؤلفه الكتروني پلاسما تنها براي ذره آلفاي پرانرژي غالب است. با اين وجود، هم زمان با كند شدن ذره آلفا و گرمايش سوخت DT، سهم ايستانندگي مؤلفه ي يوني پلاسما تقويت مي‌گردد و برد ذره آلفا نسبت به حالت الكتروني خالص در بيشنه‌ترين حالت تا 50% كاهش مي‌يابد. اين اثر با افزايش چگالي سوخت و با تزريق ناخالصي به محيط پلاسماي سوخت DT، تشديد مي‌گردد.