شخصيت‌پردازي در داستانك‌هاي تك‌آيه‌اي قرآن

عنصر شخصيت بازتاب‌دهنده انديشه و عواطف نويسنده است. بررسي اين عنصر در داستانك‌هاي قرآني، ما را در رسيدن به مقصود باري‌تعالي ياري مي‌دهد. از سوي ديگر، داستانك‌هاي تك‌آيه‌اي از آن جهت كه بسيار موجز است، مورد توجه قرار دارد. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليل محتوا، به بررسي شيوه‌هاي شخصيت‌پردازي در داستانك‌هاي تك‌آيه‌اي پرداخته، بسامد هر يك و تكنيك‌هاي مورد استفاده را استخراج نموده است. براي‌ اين كار ابتدا تعاريف و تقسيم‌بندي‌هاي شخصيت ارائه شده و داستانك‌هاي تك‌آيه‌اي در دو ساحت انواع شخصيت (اصلي، فرعي، ايستا، پويا، مقابل و مخالف، نوعي و...) و تكنيك‌هاي شخصيت‌پردازي (توصيف مستقيم و غير مستقيم: گفت‌وگو، عمل، صحنه‌پردازي، نام‌گذاري) مورد واكاوي قرارگرفته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه استفاده از شخصيت‌ها، اغلب بسيار محدود است؛ به‌گونه‌اي كه برخي تنها با يك شخصيت اصلي تشكيل شده، برخي ديگر علاوه بر آن، يك شخصيت مخالف يا شخصيت فرعي نيز مشاهده مي‌شود. شخصيت‌پردازي‌ها غير مستقيم بوده كه اين شيوه، شخصيت را واقعي‌تر به تصوير مي‌كشد كه به‌طور قطع، داراي تأثير بيشتري مي‌باشد. از ميان تكنيك‌هاي مختلف شخصيت‌پردازي غير مستقيم، شيوه‌هاي گفت‌وگو، عمل، نامگذاري و توصيف عواطف، به ترتيب بيشترين بسامد را به خود اختصاص داده است.