نقد انديشۀ اعتدال در امر انفاق با تكيه بر آيات قرآن

هر واژۀ قرآني معنا و كاركردي خاص دارد و كاربرد هر واژه، با دقت تمام صورت گرفته است. ازاين‌رو ممكن است يك واژه به دليل تعدد كاربرد و نزديكي معناي لغوي و اصطلاحي، ما را در تبيين و تفسير كلام وحي دچار خطا نمايد. واژۀ «ينفقون» يكي از اين واژگان است كه برخي مفسران، بنا بر استناد به آيۀ 67 سوره فرقان و مضمون آيۀ 29 سوره اسراء، قائل به انديشۀ «رعايت اعتدال در انفاق» شده و مرز هزينه كردن در راه خدا را محدود تبيين كردند؛ درحالي كه آيات فراوني در تضاد، تقابل و نقد اين انديشه وجود دارد. براي اينكه تفاوت‌هاي معنايي كشف شود، لغت‌نامه‌ها مرجع مناسبي بودند. سپس بررسي منظر مفسران در آيات ديگر كه در مقابل انديشۀ اعتدال قرار دارند. آن‌گاه معناي هر واژه در هر آيه، آن گونه كه هست، به‌دست آمد. بر اين اساس، در پژوهش حاضر، «انديشۀ اعتدال» با بررسي واژۀ «نفق» و آياتي كه «عدم اعتدال در انفاق» را تأييد مي‌كنند، مورد نقد قرار گرفت. با توجّه به اين نقد، آن آياتي كه به‌معناي «اعتدال در انفاق» تفسير شده‌اند، در واقع به‌معناي اعتدال در «هزينه‌كرد» و «خرج­كرد» زندگي‌ هستند، نه به‌معناي انفاق در راه خدا؛ زيرا مفهوم واژۀ اعتدال در انفاق در راه خدا، مانند اعتدال در اطاعت از رسول خدا (ص)، ناصحيح و ناكافي است.