ارزيابي موانع و محدوديت ‌هاي عملكرد سازمان ملل متحد در بحران سوريه از چشم‌ انداز دكترين مسئوليت حمايت

بر اساس‌ «دكترين مسئوليت حمايت» هر دولتي بايد از جمعيت خود در برابر نسل‌كشي، جرائم جنگي، پاك‌سازي نژادي و جنايت عليه بشريت حمايت كند. زماني كه يك كشور در حمايت از جمعيت خود در برابر اين گونه جرائم قابليت‌هاي خود را از دست بدهد؛ اين مسئوليت به جامعه بين‌‌المللي تفويض خواهد شد. با عنايت به نقص گسترده حقوق بشر در بحران سوريه جامعه بين‌‌المللي خود را محق به دخالت در اين كشور دانسته است. با اين وجود جامعه بين‌‌المللي و در رأس آن سازمان ملل نتوانسته است كه به شكل مؤثري وارد عمل شود. با عنايت به شرايط موجود مقاله حاضر در پي پاسخ به اين پرسش‌‌ است كه «دكترين مسئوليت حمايت» چگونه موجب ناكارآمدي سازمان ملل در بحران سوريه شده است؟ براي تبيين ناكارآمدي «مسئوليت حمايت» در سوريه از معماي بن‌بست در نظريه بازي‌‌ها استفاده شده است. بر مبناي اين نظريه، منافع و ملاحظات سياسي قدرت‌‌هاي بزرگ در شوراي امنيت به عنوان مكانيسم اصلي براي اعمال مسئوليت حمايت، مانع از كاركرد مؤثر و مطلوب دكترين مسئوليت حمايت در بحران سوريه شده است. به بيان دقيق‌تر؛ عدم وجود معيارهاي مشخص براي اجراي مسئوليت حمايت از يك‌سو و منافع متضاد و پيچيده قدرت‌هاي بزرگ در بحران سوريه از سوي ديگر، عملكرد شوراي امنيت سازمان ملل را تحت تأثير قرار داده و در مرحلۀ آزمون جدي در قضيۀ بحران سوريه با ناكارآمدي مواجه ساخت.