بررسي تاثيرمولفه‌هاي سرمايه اجتماعي بر قابليت نوآوري از طريق تبادل دانش ضمني

شيوع ويروس كرونا به‌عنوان يك بيماري دنياگير و ناشناخته، عرصه را براي خلاقيت و نوآوري‌هاي مختلف فراهم كرده‌است. سرمايۀ اجتماعى، كه منبعي با ارزش است، با ارتباطات ميان مديران و كاركنان سازمان، دانش ضمني براى نوآورى در ارائۀ خدمات به ارمغان آورده‌است. هدف از مقالۀ حاضر بررسي تأثير مؤلفه‌هاي سرمايۀ اجتماعي بر قابليت نوآوري با شيوۀ تبادل دانش ضمني است. تحقيق حاضر ازحيث هدف كاربردي و ازلحاظ شيوۀ اجرا توصيفي همبستگي است. جامعۀ آماري آن مديران و كاركنان كلينيك‌هاي زيبايي و مراكز جراحي محدود شهر مشهد است كه نمونه‌اي به حجم 125 نفر به‌شيوۀ تصادفي طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. براي سنجش متغيرها از پرسشنامۀ استاندارد با مؤلفه‌هاي سرمايۀ اجتماعي، تبادل دانش ضمني و قابليت نوآوري استفاده شده و جهت سنجش روايي محتوا و صوري از نظر خبرگان و ازلحاظ روايي محتوا و براي بررسي روايي سازه از روايي همگرا و واگرا استفاده شده‌است. جهت سنجش پايايي آلفاي كرونباخ، پايايي معرف‌ها و مركب و به‌منظور روش مدل‌يابي، معادلات ساختاري به‌كار رفته‌است. برپايۀ نتايج، سرمايۀ اجتماعي ساختاري، سرمايۀ اجتماعي شناختي و سرمايۀ اجتماعي ارتباطي اثر مثبت و معناداري بر تبادل دانش ضمني دارد. تبادل دانش ضمني اثر مثبت و معناداري بر قابليت نوآوري دارد. همچنين، تأثير سرمايۀ اجتماعي شناختي، سرمايۀ اجتماعي ساختاري و سرمايۀ اجتماعي ارتباطي ازطريق تبادل دانش ضمني بر قابليت نوآوري تأييد نمي‌شود.