بررسي رابطه قابليت پياده روي در محله و سلامت ذهني(مطالعه موردي: شهر رشت)

محيط ساخته شده يكي از عوامل مهم تعيين كننده در ميزان فعاليت جسماني و در نتيجه سلامت فردي است. پژوهش حاضر به بررسي تأثير محيط كالبدي شهر  بر فعاليت جسماني، انسجام اجتماعي، حس تعلق اجتماعي و سلامت ذهني مي پردازد. به اين منظور با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي دو مرحله اي، 380 پرسش نامه در محله هايي از شهر رشت تكميل شد و داده هاي حاصل با استفاده از مدلسازي معادلات ساختاري در نرم افزار SMART PLS3  مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد  كه محيط ساخته شده عامل مرتبه دومي از 5 مؤلفه ي نزديكي به امكانات، كاهش عوامل تنش زاي محيطي، كيفيت زيرساخت، دسترسي و اتصال پذيري و خطرات ترافيكي مي باشد. محيط ساخته شده به طور مثبت و معناداري بر انسجام اجتماعي، حس تعلق اجتماعي و فعاليت فيزيكي تأثير مي گذارد. حس تعلق اجتماعي و فعاليت فيزيكي نيز به طور مثبت و معناداري بر سلامت ذهني اثرگذار است. مديريت شهري مي تواند با توجه به ارتقاء مؤلفه هاي مذكور، قابليت پياده روي در محلات شهري را افزايش دهد. بهبود كيفيت محيط ساخته شده منجر به افزايش فعاليت فيزيكي، انسجام اجتماعي و حس تعلق اجتماعي خواهد شد. و در نهايت با افزايش حس تعلق اجتماعي و فعاليت فيزيكي، سلامت ذهني شهروندان نيز ارتقاء خواهد يافت.