بررسي رابطه بين افشاي مسئوليت اجتماعي و كارايي بازار سهام در سطح نيمه‌قوي

در سال‌هاي اخير، مسئوليت اجتماعي شركت با مطرح شدن مباحثي چون محيط‌زيست، حقوق بشر و مبارزه با فساد دامنه گسترده‌تري نسبت به گذشته پيدا كرده است. شركت‌ها با افشاي اطلاعات فراتر از اطلاعات مالي مي‌توانند بخشي از پاسخ‌گويي خود را در برابر جامعه ايفا كرده و زمينه تصميم‌گيري بهتر را براي ذي‌نفعان فراهم نمايند. لازمه كارايي بازار وجود جريان شفاف و عمومي از اطلاعات است و ميزان توفيق يك بازار كارا در گروي موفقيت آن در تعيين قيمت اوراق‌بهادار به‌گونه‌اي است كه قيمت‌ها به‌طور پيوسته منعكس كننده اطلاعات جديد باشد. بر اين اساس، هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين افشاي مسئوليت اجتماعي شركت‌ها و كارايي بازار سهام شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق‌بهادار تهران مي‌باشد. بدين‌منظور، تعداد 450 سال-شركت طي سال‌هاي 1395-1399 به‌روش نمونه‌گيري حذف سيستماتيك انتخاب شده‌است. براي اندازه‌گيري سطح افشاي مسئوليت اجتماعي شركت‌ها، از گزارش هيئت مديره و صورت‌هاي مالي سالانه شركت‌ها و براي سنجش رتبه مسئوليت اجتماعي از روش تحليل محتواي آن گزارش‌ها و رابطه شاخص رتبه استفاده شده‌است. كارايي بازار سرمايه نيز از طريق مدل سود باقيمانده اولسون كه بيانگر كارايي بازار در سطح نيمه قوي است، محاسبه مي‌شود. آزمون فرضيه‌ها، به‌روش داده‌هاي تركيبي و نرم‌افزار 10 Eviews انجام شده‌است. نتايج آزمون‌ها نشان‌مي‌دهد كه همه اطلاعات در قيمت سهام منعكس نمي‌شود كه شايد بتوان دليل اين امر را در ناكارآمدي بازار سرمايه ايران جست و جو كرد. لذا، افشاي مسئوليت اجتماعي به‌طور قابل‌توجهي بر كارايي بازار سهام تأثير معناداري ندارد و فرضيه كارايي بازار سهام در ايران را نمي‌توان تاييد كرد.