بررسي خوانش دلبستگي مكاني بر مبناي عناصر هويتي معماري مسكوني (مطالعه موردي: معماري مسكوني دوره پهلوي دوم بين شهروندان تهراني)

دوره پهلوي دوم سرآغاز فراگير شدن جنبش مدرن و تغيير شكل در سبك هاي معماري و ارائه الگوهاي نوين در آن بوده است. اين امر سبب شده است كه بناهاي معماري شاخص و برجسته اي خصوصا در معماري مسكوني طراحي و اجرا شوند كه پس از گذشت چند دهه از اجراي آن ها، هنوز داراي جذابيت هاي كالبدي، معنايي و عملكردي باشند. در همين راستا، اين پژوهش در پي بررسي خوانش ادراكات شهروندان تهراني از اين بناها با در نظر گرفتن عوامل دلبستگي مكاني و بر مبناي عناصر هويتي توسط شهروندان با استفاده از روش پيمايش پرسشنامه اي و مدلسازي معادلات ساختاري بوده است. خوانش ادراكات شهروندان تهراني از سه مجتمع مسكوني اكباتان، بهجت آباد و اسكان نشان دادند كه كه مرحله اول خوانش اين بناها، ويژگي هاي عملكردي آنان است كه اين امر موجب اثرگذاري بر عامل وابستگي مكاني در تصورات ذهني افراد شده و در درجات بعدي به شكل گيري هويت و دلبستگي مكاني منجر شده است.