بايسته هاي تعيين نرخ سود فني بيمه هاي عمر و سرمايه گذاري در ايران

سازوكار تعيين نرخ سود فني و نحوه نظارت بر آن يكي از مسائل و چالش‌هاي صنعت بيمه زندگي بوده است كه هم براي شركت‌هاي بيمه و هم براي نهاد ناظر حايز اهميت است. لذا هدف اين پژوهش، شناسايي تمامي موارد بااهميتي است كه بايستي در تعيين نرخ سود فني يا مدل‌بندي آن مدنظر قرار گيرند. روش تحقيق، اسنادي و مبتني بر پرسشنامه است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد كه استفاده از مدل-هاي سري‌زماني، اصلي‌ترين روش تعيين نرخ سود فني در شركت‌هاي بيمه بوده ولي در برخي موارد از مدل‌هاي ساختاري نيز استفاده شده است. اما در ايران، اشاره‌اي به استفاده از مدل‌هاي سري‌زماني براي تعيين نرخ سود فني نشده و عموم خبرگان، از مدل‌هاي ساختاري با لحاظ نمودن متغيرهاي اقتصادي شامل تورم، نرخ سود بانكي، نرخ ارز و طلا (به ترتيب اهميت) براي تعيين نرخ سود فني حمايت مي-كنند. در حوزه نظارت نيز اگرچه الگوهاي مختلفي وجود دارد، اما استفاده از نرخ بهره اوراق بدهي بلندمدت با بالاترين درجه اعتبار، وجه مشترك تمام كشورها براي تعيين سقف نرخ سود فني بوده است. به نظر مي‌رسد وزن‌دهي بالاي خبرگان به متغيرهاي تورم، نرخ ارز و طلا در ايران، از نوسانات شديد ارزش پول ملي ناشي مي‌شود كه وجه تمايز ايران با ساير كشورهاي مورد مطالعه است. نتايج تحقيق مي‌تواند به دقت بيشتر در محاسبات نرخ سود فني كمك نمايد كه به نوبه خود، رقابت‌پذيري محصولات بيمه عمر و سرمايه‌گذاري و پتانسيل واسطه‌گري مالي توسط شركت‌هاي بيمه زندگي را ارتقا مي‌دهد.