بهينه‌سازي سبد سرمايه‌گذاري شركت‌هاي بيمه با توابع كاپيولا و رويكرد ارزش حدي

اين پژوهـش سبد بهـينه سـرمايه گذاري شـركت هاي بيمه را با توجه به فعاليت هاي بيمه گري تعيين مي كند. در شركت هاي بيمه تصـميمات سـرمايه گذاري متأثر از فعــاليت هاي بيمه گري است. در اين مقاله مسئله بهينه سازي سرمايه گذاري با استفاده از ارزش در معرض ريسك شرطي مبتني بر توابع كاپيولا و با در نظر گرفتن نتايج فعاليت هاي بيمه گري مدل سازي مي شود. همچنين از آنجا كه تاكيد بر دنباله هاي توزيع است، توزيع احتمال متغيرها در دنباله ها با استفاده از توزيع پارتو تعميم يافته و در ساير بخش هاي توزيع با استفاده از توزيع احتمال تجربي تخمين زده مي شود. داده ها كه بصورت ماهانه جمع آوري مي شوند دو دوره درون نمونه، از 1385 تا 1394 و برون نمونه، از 1395 تا 1398 را پوشش مي دهند. يافته ها نشان مي دهند كه بهترين سبد شامل هشتاد درصد دارايي هاي ريسكي (سهام و املاك و مستغلات) و تنها بيست درصد دارايي هاي بدون ريســك (سپــرده هاي بانكي) است. اين نتيجه خارج از حدود قانوني تعيين شده توسط بيمه مركزي اســت. بنابــراين محــدوديت هاي قــانوني مانع از انتخاب بهينه سبد ســرمايه گــذاري توسط شركت هاي بيمه مي شوند. همچنين مقايسه عملكرد برون نمونه اي و درون نمونه اي سبدها نشان ميدهد كه سبدهاي مبتني بر توابع كاپيولا نسبت به سبدهاي سنتي عملكرد بهتر و پايدارتري دارند.