طراحي مدل تاب آوري كسب وكارهاي فناورانه مالي با رويكرد معادلات ساختاري و تكنيك هاي كيفي

پژوهش حاضر به مطالعه و بررسي تاب‌آوري كسب‌وكارهاي فناورانه مالي مي‌پردازد. تاب‌آوري تعيين استراتژي‌هايي است كه بتواند از وقوع ناكارآمدي و فروپاشي كسب‌وكارهاي جلوگيري كرده و يا در صورت ناكارآمدي سيستم، با كمترين زمان ممكن به حالت قبل از شكست يا مطلوب‌تر از آن برگردد. به‌علاوه در اين پژوهش مدل جامعي از تاب‌آوري كسب‌وكارهاي فناورانه مالي و معرفي آن به جامعه مورد مطالعه ارائه مي-گردد. كليه حالات شكست كه سبب ناكارمدي سيستم‌هاي مالي براي كسب‌وكارهاي فناورانه مي‌شود شامل حالت‌هاي 12گانه شكست مي‌باشد كه از طريق ادبيات پژوهش و نظرات خبرگان شناسايي گرديده است. جامعه آماري اين پژوهش مديران و كارشناسان حوزه كسب‌وكار فناورانه مالي و گروه‌هاي مرتبط به آن در شهر تهران مي‌‌باشند. در تجزيه و تحليل از تكنيك FMEA براي تعيين استراتژي‌هاي تاب‌آوري در كسب-وكارهاي فناورانه مالي قبل از بروز شكست و تكنيك جديد FAAO براي تعيين استراتژي‌هاي تاب‌آوري كسب‌وكارهاي فناورانه مالي بعد از وقوع شكست استفاده شده است. خبرگان از طريق تكنيك FMEA چهار حالت شكست كه داراي بيشترين امتياز و اولويت ريسك (RPN) بوده‌اند را انتخاب و تعداد 25 استراتژي اثرگذار بر كسب‌وكارهاي فناورانه مالي را براي مقابله با اين حالات شكست معرفي كردند. علاوه براين از طريق تكنيك FAAO نيز تعداد 6 استراتژي جهت تاب‌آور ساختن مديريت ريسك نسبت به شكست تعيين شد.