تأثير قارچ فانلي فورميس موسه و اسيدي تيوباسيلوس بر برخي متابوليت‌ هاي بيوشيميايي ذرت (Zea mays L.) تحت تنش شوري

دستيابي به امنيت غذايي يك هدف بسيار ضروري براي تغذيه جمعيت رو به رشد جهان است، توسعه تكنيك‌هاي مناسب و كارآمد براي احياي خاك‌هاي متأثر از نمك بسيار ضروري است. استفاده از روش هاي بيولوژيكي مانند كاربرد ريزجانداران مفيد به‌عنوان اصلاح‌كننده‌هاي زيستي پتانسيل زيادي در بهبود شرايط رشد گياه در خاك‌هاي شور دارد. هدف اين مطالعه بررسي تأثير كاربرد همزمان باكتري هاي اسيدي تيوباسيلوس و قارچ ميكوريزي فانلي فورميس موسه بر برخي متابوليت هاي فتوسنتزي و بيوشيميايي ذرت بود. براي اين منظور يك آزمايش گلخانه اي در قالب طرح كاملا تصادفي با آرايش فاكتوريل انجام شد. در اين تحقيق اثر تيمارهاي بيولوژيكي شامل: دو سطح قارچ ميكوريزا (تلقيح و عدم تلقيح)، دو سطح شوري (0.96 و 6 دسي‌زيمنس بر متر) و چهار سطح تلقيح باكتري هاي اسيدي تيوباسيلوس شامل شاهد (C)، تيوباسيلوس تيواكسيدانس (T)، تيوباسيلوس فرواكسيدانس (F)، تيوباسيلوس تيواكسيدانس و تيوباسيلوس فرواكسيدانس (T+F) در يك خاك بررسي شد. نتايج نشان داد كه شوري غلظت كلروفيل a، b و كارتنوئيد برگ را به‌ترتيب27.90،68.42 و 50 درصد در مقايسه با شاهد كاهش داد. شوري باعث افزايش، غلظت پرولين (42.62 درصد)، نشت الكتروليت (33.30 درصد)، غلظت آنتوسيانين ها (96.36 درصد) و فلاونوئيدهاي برگ (84.73 درصد) در مقايسه با خاك شاهد شد. تلقيح با قارچ ميكوريزا در مقايسه با عدم تلقيح اثر قابل توجه و معني‌داري بر همه پارامترهاي مورد بررسي در هر دو خاك شور و شاهد داشت. در خاك شور تلقيح قارچ ميكوريزا موجب كاهش نشت الكتروليت (56.75 درصد) و افزايش كلروفيل a (3.2 برابر)، كلروفيل b (6.6 برابر) كارتنوئيد (1.3 برابر)، غلظت پرولين (24.39 درصد)، مقدار آنتوسيانين ها (24.07 درصد) و فلاونوئيدها (20.40 در صد) در گياه شد. تاثير تيمارهاي باكتريايي بر پارامترهاي مورد بررسي در گياهان تلقيح شده با قارچ ميكوريزا بيشتر از گياهان تلقيح نشده بود. اثرگذاري بر مقدار پرولين، كلروفيل ها، آنتوسيانين و فلاونوئيدها در كاربرد توأم هر دو گونه باكتري بيشتر از تأثير هر كدام به تنهايي بود. در خاك شور تلقيح همزمان قارچ ميكوريزا با هر دو گونه باكتري موجب كاهش نشت الكتروليت (14.72 درصد) و افزايش كلروفيل a (39.80 درصد)، كلروفيل b (106 درصد)، كارتنوئيد (50 درصد)، غلظت پرولين (10.12 درصد)، مقدار آنتوسيانين‌ها (14.17 درصد) و فلاونوئيدها (4.06 درصد) در گياه در مقايسه با تيمار قارچ ميكوريزا به تنهايي شد. نتايج نشان داد كه اين باكتري‌ها احتمالا مي‌توانند به‌عنوان باكتري هاي كمك كننده ميكوريزا در نظر گرفته شوند.