تحليل فضايي سطح پوشش برف در غرب ايران با بهره ‌گيري از تصاوير ماهواره‌اي

تغييرات پوشش برف مي‌تواند اثرات مهمي بر اكوسيستم ‌ها داشته باشد، به ‌ويژه در جاهايي كه پراكندگي در پوشش زياد است و بر شرايط بيوژئوشيميايي خاك زيرين و همچنين پوشش گياهي تأثير مي‌گذارد. در اين پژوهش پايش و روند سطوح پوشش برف در بازه زماني (2020-2001) در غرب ايران براي فصل زمستان با كاربرد تصاوير سنجنده MODIS و شاخص پوشش برف (NDSI) به ‌صورت ميانه تصاوير به‌وسيله الگوريتم نوشته‌شده در سامانه گوگل ارث اينجين استخراج و نقشه هاي آن ترسيم شد، سپس سري زماني تصاوير روزانه استخراج و روند داده ها و الگوسازي آن با كاربرد آزمون تاو كندال و رگرسيون خطي انجام گرفت. نتايج اين پژوهش نشان از روند كاهشي در مساحت پوشش برف در فصل زمستان دارد. همچنين با توجه به رفتار ساليانه سينوسي برف مي‌توان بيان كرد كه مؤلفه فصلي بودن بر تمام محدوده حاكم است، كه به علت دور بودن نسبي محدوده غرب كشور از استوا، تغييرات دمايي با توجه فصلي بودن در اين محدوده نمود دارد. نتايج تحليل فضايي نشان داد كه جهت بيضي مكاني پراكندگي برف در راستاي شمال غربي به جنوب شرقي قرار گرفته و به تبعيت از آرايش مكاني ارتفاعات در اين راستا گسترش يافته است. نقشه لكه‌هاي داغ نشان داد برف سطحي خاك به‌صورت خوشه‌اي در راستاي غرب و به جنوب شرق و در ارتفاعات بالاتر از 2200 متر قرار دارد. تحليل لكه‌هاي داغ  نشان داد پوشش برف به سمت عرض هاي بالا و بيشتر به طرف مرزهاي غربي الگوي خوشه‌بندي قراردارد. نتايج اين تحقيق مي‌تواند در برنامه‌ريزي‌هاي مربوط به مديريت منابع آبي، پيش‌بيني خشكسالي و برنامه‌ريزي براي مقابله با آن مورد استفاده قرار بگيرد.