ارائه مدل مديريت شهري بر اساس شاخص هاي شهرهاي آينده

مديريت شهري، از جمله موضوعاتي است كه براي اداره شهرهاي آينده نيازمند بازنگري بوده و نمي‌توان به مفهوم مرسوم آن، كه بر اساس آن جايگاه و نظام خاص اداره شهر را در ذهن تداعي كند، بسنده كرد. اين مفهوم ازجمله حوزه‌هايي است كه به شدت نيازمند آينده پژوهي است. چراكه به طورمستقيم با زندگي روزمره و سرنوشت شهروندان گره خورده است و هرگونه كوتاهي در اين زمينه بعضاً موجب خسارتهاي جبران ناپذير خواهد شد. هدف اصلي اين پژوهش، ارائه مدل مديريت شهري براساس شاخص‌هاي شهرهاي آينده است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر نوع روش، روش تحقيق آميخته كه تركيبي از دو روش كيفي و كمي مي‌باشند، محسوب مي‌گردد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل فيش برداري و پرسشنامه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، خبرگان حوزه مديريت شهري هستند. از روش نمونه‌گيري هدفمند براي انتخاب افراد نمونه استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از نرم افزارMICMAC- Excel استفاده شد. در گام نخست با مرور ادبيات موضوع و تحقيقات انجام شده تعداد زيادي شاخص از ادبيات موضوع استخراج گرديد. با نظر اساتيد و متخصصان حوزه، شاخص‌هاي اوليه به 76 شاخص تعديل شد. در ادامه مدل مديريت شهري براساس شاخص‌هاي شهرهاي آينده با استفاده از مدل‌سازي ساختاري- تفسيري  سطح‌بندي شدند. در پژوهش حاضر عوامل در شش سطح قرار گرفته‌اند. به نحوي كه حقوق و قوانين و مقررات در سطح آخر و توريسم در سطح اول قرار گرفت. در ادامه پژوهش از رويكرد  آينده نگارانه بهره گرفته شده است. بررسي نتايج بدست آمده از جدول فوق حقوق و قوانين و يادگيري اجتماعي و آموزش با نمره 22 تأثيرگذارترين عامل گزارش شدند. همچنين توريسم با مجموع 17 در بين عوامل، در اولويت اول تأثيرپذيري قرار گرفت. درجه مطلوبيت ماتريس اثرات بهينه‌ شدگي 100 درصد برخوردار بوده كه حاكي از روايي بالاي پرسشنامه و پاسخ‌ هاي مربوط به آن است.