ايجاد امنيت هوشمند در مقصد گردشگر جهت توسعه گردشگري (مطالعه موردي: بندر شانگهاي)

هدف تحقيق حاضر ايجاد امنيت توريست در مقصد گردشگر و توسعه گردشگري بااستفاده از مچ بند امنيتي هوشمند مي باشد. جامعه آماري در تحقيق حاضر شامل گردشگران بندر شانگهاي مي باشد. روش نمونه گيري پژوهش حاضر به روش تصادفي ساده و با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه برابر با  300 نفر مي باشد. محقق از پرسشنامه كه تمامي سئوالات به صورت طيف ليكرت مي باشند براي جمع آوري داده ها استفاده كرده است. در اين تحقيق از مدل روابط ساختاري جهت تحليل داده ها استفاده گرديد. براي تعيين روايي و اعتبار پرسشنامه  از روايي محتوي و ضريب آلفاي كرونباخ استفاده گرديد كه مقدار آن برابر با 0.91 به دست آمد.  براي تحليل داده ها و انجام آزمون فرضيه ها و ساير تحليل هاي اين پژوهش نرم افزار آماري lisrel به كار گرفته شد. نتايج نشان داد كه بين استفاده از فناوري (مچ بند امنيتي) و وجود پليس گردشگري بر امنيت توريست هاي خارجي اثر دارد. همچنين استفاده از فناوري (مچ بند امنيتي) و وجود پليس گردشگري بر توسعه گردشگري تاثير دارد.  از سوي ديگر وجود امنيت براي توريست هاي خارجي توسعه تسهيلات و خدمات گردشگري را به همراه خواهد داشت و تسهيلات وخدمات به عنوان يكي از زير ساختهاي گردشگري برتوسعه گردشگري تاثير دارد.