ارتقاء كيفيت محيط فضاي باز سالمندان در مجتمع‌هاي مسكوني شهر آينده با تاكيد بر عناصر رويكرد بيوفيليك

با آغاز عصر صنعتي، آهنگ شهرنشيني رشد پرشتابي گرفته و همچنان در مسير حركت بسوي آينده است. آينده انسان، شهرنشيني هست. بنابراين نياز به آينده نگري و ايجاد محيط مطلوب سكونت در شهرهاي آينده از ضرورت برنامه ريزي امروز مي باشد. رويكرد بيوفيليك از رويكردهاي طبيعت گراست كه از اوايل قرن بيست و يكم وارد حوزه معماري و شهرسازي شده است. از چالش هاي مطرح در شهر آينده، رشد جمعيت سالمند و تحولات زيست محيطي با در نظر گرفتن معضلات پيش روست. هدف اين پژوهش ارتقاء كيفيت فضاي باز محيط سكونت سالمندان با استفاده از رويكرد و شهرسازي بيوفيليك در شهر آينده است. اين پژوهش با نگاهي به آينده شهر و چالش هاي پيش روي آن و با روش تحليل روند، انجام شد. گردآوري و تجزيه و تحليل داده ها با روش تركيبي(كمي و كيفي) و با استفاده از نرم افزار spss24 و آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و تي تك نمونه اي انجام شد. نتايج نشان داد كه اكثريت روابط بين عناصر رويكرد بيوفيليك با مؤلفه هاي كيفيت محيط داراي ارتباط معنادار و بيشترين تعداد ارتباط همبستگي بين عناصر بيوفيليك با مؤلفه معنايي كيفيت محيط فضاي باز مي باشد. بيشترين تأثير مربوط به فعاليت بيوفيليكي(4/25) و كمترين تأثير مربوط به سرشت فضا(2/282 است. در بين 44 گويه بررسي شده، عنصر فضاي سبز، گياهان و آب (4/53) بيشترين و عدم ترس از درختان متراكم (2/55) كمترين عدد ميانگين را است. ضمن اينكه نتايج مشخص نمود كه كيفيت محيط مطلوب تر، باعث علاقه مندي و افزايش فعاليت بيوفيليكي سالمندان مانند ورزش،پياده روي و باغباني و افزايش تعاملات اجتماعي در فضاي باز مجتمع مي گردد. نتايج بدست آمده مي تواند در برنامه ريزي و طراحي مجتمع هاي مسكوني در شهر آينده استفاده شود.