مقايسه رژيم‏هاي بيهوشي تزريقي كتامين-‌زايلازين، كتامين-‌ميدازولام و استنشاقي با استفاده از ايزوفلوران حين انجام استريوتاكسي مغزي در جوجه‌هاي گوشتي

زمينه مطالعه: استفاده از جوجه‌هاي گوشتي به‌عنوان مدل حيواني در تحقيقات علمي پايه در آزمايشگاه رايج است. در اين زمينه، يكي از مشكلات مهم در فعاليت‌هاي علمي در‌مورد پرندگان، انجام بيهوشي مناسب و مطلوب مي‌باشد. بيهوشي در پرندگان با خطرات زيادي همراه است. براي حل اين مشكل بايد دارويي متناسب با فيزيولوژي و آناتومي پرندگان استفاده كرد.هدف: مقايسه رژيم‌هاي دارويي بيهوشي تزريقي و استنشاقي در جوجه‌هاي گوشتي براي انجام استريوتاكسي مغزي به‌منظور پيدا كردن رژيم دارويي مناسب جهت بيهوشي در پرندگان است.روش‎كار: مطالعه حاضر بر روي 36 قطعه جوجه‌خروس گوشتي نر نژاد راس 308 با سن مشابه (21 روزگي) و وزن تقريبي 750 گرم انجام شد. پرندگان به‌طور تصادفي به سه گروه 12 تايي تقسيم‌ گرديدند. گروه «كتامين ـ زايلازين»، گروه «كتامين ـ ميدازولام» و گروه «ايزوفلوران». در گروه «كتامين ـ زايلازين» و «كتامين ـ ميدازولام» داروي بيهوشي به‌صورت عضلاني (درون عضله سينه) و در گروه «ايزوفلوران» به‌صورت استنشاقي تجويز شد. در انتهاي كار مدت‌زمان القا، نگهداري و بازگشت از بيهوشي در گروه‌هاي مختلف ارزيابي گرديد.نتايج: استفاده از داروهاي بيهوشي تزريقي در مطالعه حاضر باعث انجام حركات هيجاني و غيرعادي جوجه‌ها در هنگام بهوش آمدن گرديد. القاي بيهوشي ايجادشده توسط دو تركيب كتامين ـ زايلازين و كتامين ـ ميدازولام بين 2 تا 4 دقيقه بود، درحالي‌كه در ارتباط با ايزوفلوران 1 تا 2 دقيقه بود. بازگشت از بيهوشي در 2 گروه اول كند بود. درصورتي‌كه در گروه «ايزوفلوران» سريع و مطلوب بود.نتيجه گيري نهايي: بررسي داده‌هاي ثبت‌شده و ارزيابي كيفيت بيهوشي در گروه‌هاي مختلف، ارجح بودن استفاده از ايزوفلوران را نسبت به ديگر گروه‌هاي مورد‌ارزيابي در مطالعه حاضر نشان داد.