بهينه‌سازي شرطي توليد در يك مدل يكپارچه با استفاده از كنترل‌فشار براي حذف جريان لخته‌اي قبل از جداساز

بهينه‌سازي شرطي يكي از بهترين روش‌ها براي افزايش توليد از مخازن هيدروكربني است. مدل‌سازي يكپارچه توليد مي‌تواند توليد را از مخازن بهينه و مديريت كند. در اين پژوهش يك روش جديد براي بهينه‌سازي سيستم‌هاي يكپارچه توليد ارائه شده است. اجزا مدل يكپارچه مدل‌هاي مخزن، چاه، چوك سطحي، خط لوله و جداساز هستند. تأثير رژيم‌هاي جريان ورودي جداساز و شرايط عملكرد جداساز سطحي بر كارايي عملكرد جداساز و سيستم‌هاي توليد نفت در اين مدل قابل اغماض نيست. اين مدل شامل كنترل‌كننده فشار جداساز است و تابع هدف حداكثر كردن نفت در تانك ذخيره است. محدوديت بهينه‌سازي عدم تشكيل جريان لخته‌اي در ورودي جداساز است. مدل بهينه‌سازي داراي عملكرد عالي براي بهينه‌سازي سيستم‌هاي يكپارچه در مخازن پايدار، گذرا و شبه‌پايدار است. مدل بهينه‌سازي مي‌تواند در حالت‌هايي كه چوك از بحراني به زيربحراني تغيير مي‌كند يا برعكس، عالي عمل كند. مقدار نفت تجمعي در تانك ذخيره براي مدل يكپارچه با كنترل جريان لخته‌اي برابر با BBL 820، و براي مدل يكپارچه بدون كنترل جريان لخته‌اي برابر با BBL  934.3 و براي نرم‌افزار اولگا برابر با BBL 741.5 است. استفاده از مدل يكپارچه بهينه با كنترل جريان لخته‌اي علاوه‌بر افزايش توليد نفت در تانك ذخيره باعث جلوگيري از تشكيل جريان لخته‌اي نيز مي‌گردد.