بررسي تطبيقي فلسفه كمال و سعادت از ديدگاه آيت‌الله محمدتقي مصباح يزدي و ژان پل سارتر

هدف اين تحقيق، بررسي تطبيقي فلسفه كمال و سعادت از ديدگاه آيت‌الله محمدتقي مصباح يزدي و ژان پل سارتر است. از اساسي‌ترين انتظاراتي كه از مكاتب فلسفي وجود دارد، تعيين كمال انسان و قله سعادت در زندگي انسان و معرفي مسيري براي رسيدن به آن است. از اين دريچه، محقق به بررسي مكتب الهي اسلام و فلسفه انسان‌محور اگزيستانسياليسم با محوريت آراي آيت‌الله مصباح يزدي در فلسفه اسلامي و اگزيستانسياليسم سارتر پرداخته است. ديدگاه‌هاي ذكر شده در اين پژوهش با رويكرد بنيادي و كيفي، به روش تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي تطبيق داده‌ شده، تا به مقايسه دريابد كه هركدام از اين انديشه‌ها نسبت به امكان تحقق كمال و سعادت چه نظري داشته، تا چه اندازه به اين نياز اساسي انساني پاسخ گفته و چه اندازه دست‌گير او در اين مسير هستند. يافته‌هاي تحقيق با توجه به مباني انسان‌شناسي و هستي‌شناسي هر دو ديدگاه، گواهي بر ناكارآمدي اگزيستانسياليسم سارتر براي كمال و سعادت بشر به علت ايجاد يأس است. چراكه انسان را با تصريح به محال بودن كمال و عدم وجود معيار و راهنماي بيروني، با كوله‌بار سنگيني از مسئوليت جهاني رها مي‌كند.