فساد نمادي از تقلب، هزينه‌ هاي نمايندگي و سياست تقسيم سود

تحقيق حاضر به بررسي نقش فساد بر سياست تقسيم سود با رويكرد هزينه‌هاي نمايندگي مي‌پردازد. بحث اصلي پژوهش حاضر، بررسي نقش فساد در رفتار مديران از طريق هزينه‌هاي نمايندگي و سياست تقسيم سود مي‌باشد. يكي از محرك‌هاي كنترل مديران توسط سهام‌داران كه در مسئله فساد مي‌توانند از آن استفاده كنند، تصميمات پيرامون سياست تقسيم سود هست. اين پژوهش از نوع مطالعه توصيفي-همبستگي مبتني بر تحليل داده‌هاي تركيبي است. جهت گردآوري مباني نظري اطلاعات در خصوص تبيين ادبيات موضوع تحقيق از روش كتابخانه‌اي و مطالعات اسنادي استفاده‌شده است. جامعه آماري تحقيق شامل تمام شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1390 تا 1400 مي‌باشد و 141 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار در طي دوره زماني پژوهش به‌عنوان نمونه انتخاب‌شده‌اند. در مطالعه حاضر، آزمون فرضيه‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري Stata12 و Eviews12 مي‌باشد؛ همچنين براي آزمون فرضيه‌ها از رگرسيون لجستيك و رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج نشان داد كه فساد با پرداخت سود تقسيمي و نسبت پرداخت سود سهام همبستگي مثبتي دارد. همچنين بين فساد و سياست تقسيم سود در شركت‌هاي با هزينه نمايندگي بيشتر، رابطه مثبت قوي‌تري هست. زماني كه فساد در شركت افزايش يابد، مديران به دنبال استفاده از منابع شركت براي پرداخت‌هاي غير مستند هستند. به‌طوركلي، وجود فساد در شركت‌ها بر سياست تقسيم سود اثرگذار است، همچنين در اين شركت‌ها هزينه نمايندگي نيز افزايش مي‌يابد. هنگامي‌كه مسئله فساد مطرح باشد، سهام‌داران ريسك مربوطه را شناسايي مي‌كنند و مديران را مجبور مي‌كنند تا تقسيم سود بيشتري داشته باشند كه به‌منظور كاهش مشكلات نمايندگي است.