نمادشناسي خورشيد در منابع تصويري دوره ايلخاني

سرزمين ايران با داشتن تمدن بزرگ و گسترده، سرشار از نمادهاست كه بازگوكننده باورهاي ايرانيان مي‌باشد. يكي از نمادهاي بر جاي گذشته از كهن ايران زمين و تاريخ اساطيري آن، نماد خورشيد است كه ريشه در باورها و عقايد مذهبي آن روزگار دارد. نشان ياد شده، پس از اسلام كاربرد دوباره پيدا كرد و عهد ايلخاني اهميت و كاربرد اين نماد به شيوه‌هاي مختلف مورد بازبيني قرار گرفت. دستاورد پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه  در دوره ايلخانان، پيوند خورشيد با مهر، ناهيد، گل ها، گياهان، حيوانات، پرندگان و اشكال هندسي نمود چشمگيري پيدا كرده است. همچنين در اين دوره، با توجه به ريشه هاي اساطيري، خورشيد جاندار محسوب شده و به بسياري از اعمال و مشخصات انساني از جمله زيبايي، پادشاهي و... نسبت داده شده است. مقاله پيشرو به روش توصيفي – تحليلي به بررسي نماد خورشيد و مفاهيم مرتبط با آن در منابع دوره ايلخاني پرداخته است.