ارتباط بين تجربه تروماي كودكي با علائم اضطراب و اختلال بدشكلي بدن در متقاضيان جراحي زيبايي با ميانجي گري حساسيت به طرد

مقدمه: بررسي تجارب تروماتيك و ويژگي هاي شخصيتي متقاضيان جراحي زيبايي در تبيين مشكلات روان شناختي آن ها اهميت ويژه اي دارد. بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه بين تجربه تروماي كودكي با علائم اضطراب و اختلال بدشكلي بدن در متقاضيان جراحي زيبايي با نقش ميانجي حساسيت به طرد انجام شد روش كار: پژوهش حاضر همبستگي مبتني بر معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان مراجعه كننده به كلينيك‌هاي جراحي زيبايي شهر تهران بودند. با در نظر گرفتن ملاك هاي ورود و خروج، 210 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارتند از: پرسشنامه آسيب‌هاي كودكي، پرسشنامه اضطراب بك، پرسشنامه بدشكلي بدن و پرسشنامه حساسيت به طرد. براي تحليل داده‌ها از همبستگي پيرسون، مدل‌يابي معادلات ساختاري و از نرافزار SPSS وAMOS  نسخه 23 استفاده شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه ضرايب مسيرهاي مستقيم تجربه تروماي كودكي بر روي علائم اضطراب (0.318=β و 0.001=P) و حساسيت به طرد (0.510=β و 0.001=P) به طورمثبت معنادار بود، اما مسير تجربه تروماي كودكي بر روي اختلال بدشكلي بدن معنادار نبود. همچنين ضرايب مسيرهاي مستقيم حساسيت به طرد بر روي علائم اضطراب (0.464=β و 0.001=P) و اختلال بدشكلي بدن (0.464=β و 0.001=P) به صورت مثبت معنادار بود. افزون بر حساسيت به طرد در رابطه بين تجربه تروماي كودكي با علائم اضطراب و اختلال بدشكلي بدن نقش ميانجي داشت.نتيجه گيري: براساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت، مداخلات هدفمندي كه در جهت كاهش  حساسيت به طرد بكار گرفته مي شوند، احتمالا مي توانند در بهبود مشكلات روان شناختي و نگرش متقاضيان جراحي زيبايي موثر باشند.