مقايسه اثربخشي درمان تحريك مستقيم فراجمجمه اي با طرحواره درماني بر اضطراب، درد و كاركرد هاي اجرايي شناختي زنان داراي اختلال واژينيسموس

مقدمه: در جهان امروز، اختلال واژينيسموس به عنوان يكي از بيماري هايي كه انسجام خانواده و باروري را به خطر مي اندازد، شناخته مي شود. هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان تحريك مستقيم فراجمجمه اي با طرحواره درماني بر اضطراب و درد و كاركرد هاي اجرايي شناختي زنان داراي اختلال واژينيسموس شهر تهران در سال 1401 بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، زنان داراي اختلال واژينيسموس شهر تهران در سال 1401 بودند. تعداد 45 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به منظور گمارش تصادفي و مساوي آزمودني ها در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل، از روش بلوك هاي تصادفي استفاده شد. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه اضطراب كتل، پرسشنامه دردSF-MPQ-2  ، و آزمون كارت هاي ويسكانسين WCST گرانت و برگ بود. گروه آزمايش اول تحت مداخله ي تحريك فراجمجمه اي (10جلسه 20 دقيقه اي) قرار گرفتند و گروه آزمايش دوم تحت مداخله ي طرحواره درماني(10 جلسه 90 دقيقه اي) قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. داده ها توسط آزمون تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد كه بين خروجي گروه هاي آزمايش با گروه كنترل تغيير معني داري در اضطراب، درد، كاركرد هاي اجرايي شناختي از پيش آزمون به پس آزمون وجود داشت (0.05 p) و بين نتايج اثر مداخله تحريك مستقيم فراجمجمه اي در گروه آزمايش اول نسبت به اثر طرحواره درماني در گروه آزمايش دوم اضطراب، درد، انعطاف پذيري شناختي و درجاماندگي كاهش بيشتري يافته است (0.05 p).نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر، احتمالا حمايت تجربي بيشتري براي درمان تحريك مستقيم فراجمجمه اي نسبت به طرحواره درماني بر زنان مبتلا به اختلال واژينيسموس بود. پيشنهاد مي شود با آموزش وسيع تر اين درمان ها، آگاهي روانشناسان و روانپزشكان را افزايش داده و باعث كمك به كنترل و درمان هر چه بيشتر اين اختلال شود.