اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي با رويكرد راه حل‌محور بر مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان با مشكلات رفتاري در خانواده هاي طلاق

مقدمه: طلاق، پديده‌اي است كه نه تنها ثبات رواني زوجين را برهم مي‌زند، بلكه تعادل رواني فرزندان و اطرافيان را نيز تحت شعاع قرار مي‌دهد. اين پژوهش با هدف تدوين برنامه آموزشي مهارت‌هاي زندگي با رويكرد راه‌حل‌محور و بررسي اثربخشي آن بر مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان با مشكلات رفتاري در خانواده‌هاي طلاق انجام شد.روش كار: پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري يك ماهه همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماري شامل فرزندان 12 تا 18 ساله با مشكلات رفتاري در شهرستان‌هاي رباط‌كريم و بهارستان كه 1 تا 5 سال از طلاق والدينشان گذشته بود. از جامعه آماري 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و شاهد (هر گروه 15 نفر) تقسيم شدند. ابزارهاي جمع‌آوري داده‌ها، مقياس خودگزارشي مشكلات رفتاري نوجوانان Achenbach و همكاران و مقياس مهارت‌هاي اجتماعي Elliott و همكاران بود. گروه آزمايش 10جلسه برنامه آموزش مهارت‌هاي زندگي سازمان بهداشت جهاني با رويكرد راه‌حل‌محور (De Shazer S) را دريافت كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معنادار 0.05 و با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحليل شدند.يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد، افراد گروه آزمايش كه برنامه آموزش مهارت‌هاي زندگي با رويكرد راه‌حل‌محور را دريافت كرده بودند، در مقايسه با گروه شاهد، در مرحله پس‌آزمون، به طور معناداري در مهارت‌هاي اجتماعي نمرات بهتري كسب كردند (0/01 p) و اين تغييرات مثبت تا مرحله پيگيري نيز پايدار بود (0/05 p).نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه برنامه آموزش مهارت‌هاي زندگي با رويكرد راه‌حل‌محور با فراهم كردن فرصتي براي يادگيري مهارت‌هاي اساسي، ابزاري مؤثر براي ارتقاي مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان با مشكلات رفتاري در خانواده‌هاي طلاق باشد.