بررسي مقايسه تاثير درمان راه حل مدار و مداخله مبتني بر تعامل والد-كودك بر اختلالات رفتاري دانش آموزان دوره متوسطه

مقدمه: دوره نوجواني همراه با چالش هاي متعددي است كه از جمله آنها به مشكلات رفتاري اشاره شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي مقايسه تاثير درمان راه حل مدار و مداخله مبتني بر تعامل والد-كودك بر اختلالات رفتاري دانش آموزان دوره متوسطه بود.روش كار: مطالعه حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون–پس آزمون همراه با گروه كنترل و دوره پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دوره متوسطه اول و دوم داراي مشكلات رفتاري ناحيه دو آموزش و پرورش كرمان در سال تحصيلي 1402-1403 بودند. 45 دانش آموز از جامعه مذكور غربال و به عنوان نمونه نهايي انتخاب و به شيوه كاملاً تصادفي در دو گروه آزمايش(مداخله مبتني بر تعامل والد-كودك و درمان راه حل مدار) 15 نفر و يك گروه كنترل(15 نفر) جايگزين شدند. ابزار جمع آوري داده شامل فهرست مشكلات رفتار كودك آخنباخ(CBCL) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش آزمون تحليل واريانس آميخته با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بُنفروني با نرم افزار SPSS-26  استفاده شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان راه حل مدار و آموزش تعامل والد-كوك بر مشكلات درون سازي شده(اضطراب، افسردگي، گوشه گيري و شكايت جسماني) و برون سازي شده(رفتار قانون شكنانه و رفتار پرخاشگرانه) اثربخش بوده و موجب كاهش اين مشكلات شده است. همچنين نتايج نشان داد كه درمان راه حل مدار در مقايسه با آموزش تعامل والد-كوك اثربخشي بيشتري در كاهش مشكلات دروني سازه شده و مشكلات برون سازي شده داشته است (0.05 P). نتيجه گيري: نتيجه گيري مطالعه حاضر نشان داد كه درمان راه حل مدار و آموزش تعامل والد-كوك بر مشكلات رفتاري نوجوانان تاثير داشته  و مي توان از اين رويكردها در بهبود مشكلات رفتاري آنها استفاده نمود.