مقايسه اثربخشي درمان شناختي-رفتاري با كوچينگ شناختي-رفتاري بر بهزيستي روانشناختي زنان قرباني خشونت خانگي

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي مقايسه اثربخشي مداخلات درمان شناختي رفتاري با مداخلات كوچينگ شناختي رفتاري بر مديريت استرس، افكار خودآيند منفي و بهزيستي روانشناختي زنان قرباني خشونت خانگي بود. روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل همراه با مرحله پيگيري 2 ماهه بود. در اين پژوهش جامعه آماري كليه زنان قرباني خشونت خانگي شهر تهران در سال 1401 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 75 نفر انتخاب و سپس به شيوه تصادفي ساده در 2 گروه آزمايش(هر گروه 25 نفر) و يك گروه كنترل(25 نفر) جايگزين شدند. سپس گروه‌ آزمايش اول تحت درمان شناختي-رفتاري و گروه آزمايش دوم تحت درمان كوچينگ قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‏اي دريافت نكرد و در ليست انتظار باقي ماند. از پرسشنامه همسرآزاري قهاري و همكاران(1384) و مقياس بهزيستي روانشناختي ريف(1989) به منظور گردآوري اطلاعات استفاده شد. تجزيه ‌و تحليل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم‏افزار SPSS نسخه 28 در دو بخش توصيفي و استنباطي (تحليل واريانس با اندازه‏گيري مكرر) انجام پذيرفت. يافته ها: يافته ها نشان داد هر دو مداخله مذكور در مرحله پس‏آزمون و پيگيري نسبت به گروه كنترل اثربخشي معناداري بر بهزيستي روانشناختي زنان قرباني خشونت خانگي داشته است (0.05 P) و درمان كوچينگ شناختي-رفتاري اثربخشي بيشتري بر بهزيستي روانشناختي دارد(0.05 P). بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، مي‏توان گفت كه درمان شناختي-رفتاري و كوچينگ شناختي-رفتاري مي توانند به عنوان شيوه هاي درماني مناسب براي بهزيستي روانشناختي زنان قرباني خشونت خانگي به كار برده شوند و تقدم استفاده با كوچينگ شناختي و رفتاري است.