فراتحليل مقالات مسئوليت ‌پذيري، دين و اخلاق زيست‌ محيطي در ايران

نگاه مسئولانه به محيط ‌زيست و شأن اخلاقي آن از دين و جهان‌ بيني انسان نشأت مي‌گيرد. بر همين اساس و با سرعت يافتن روند تخريب محيط‌ زيست در عصر حاضر، توجه به مقوله‌هاي مسئوليت‌ پذيري، دين و اخلاق زيست‌ محيطي افزايش يافته است. اين مقاله با استفاده از روش فراتحليل نشان مي‌دهد، علي‌رغم حجم بالاي پژوهش‌هاي صورت‌گرفته در اين حوزه در ايران، اين مطالعات از آسيب‌هاي جدي رنج مي‌برند. تمامي مقالات منتشر‌شده در بازه زماني 1397 تا 1402 با نوعي بحران روش پژوهش روبه‌رو هستند، به طوري كه اغلب آن‌ها از نوع توصيفي-تحليلي بوده و با رويكرد كمّي تدوين شده‌اند. همچنين بررسي پژوهش‌هاي منتشرشده نشان مي‌دهد، نوعي فقر روش‌شناسي، پژوهشي و فلسفي در ايران در حوزه اخلاق، دين و مسئوليت ‌پذيري زيست‌ محيطي وجود دارد. اين مقاله پيشنهاد مي‌كند، تلاش علمي مضاعفي جهت تببين اهميت محيط زيست نزد اديان و مذاهب صورت گيرد، بنياني فلسفي براي اهميت مسئوليت‌پذيري، دين و اخلاق زيست‌محيطي پايه‌گذاري شود و آموزش و قانونگذاري متناسب مدنظر قرار گيرد.