شناسايي مهمترين موانع توليد ظروف يكبار مصرف زيست‌تخريب‌پذير در شرايط عدم قطعيت با كمك تكنيك دلفي فازي

مقدمه: امروزه از جمله مواد مصنوعي كه توليد آن در انواع و كاربردهاي مختلف روز به‌ روز در حال افزايش است. پلاستيك و تركيبات پلاستيكي هستند. اين پلاستيك‌ها در توليد انواع فرآورده‌هاي صنعتي داراي كاربرد بوده است و اين مواد به‌عنوان زباله‌هاي مقاوم به تجزيه ميكروبي و همچنين چالش‌هاي محيط زيستي بسياري را به وجود آورده اند. به‌طوري‌كه استفاده از پليمرهاي صنعتي باعث به وجود آمدن مشكلاتي از قبيل پسماندهاي جامد و همچنين گرم شدن كره زمين مي‌شود و موادي كه در حال حاضر در بسته بندي موادغذايي، آشاميدني، محصولات پزشكي و دارويي و همچنين در مصارف صنعتي مورد استفاده قرار مي‌گيرند تجزيه‌ ناپذيرند. به همين دليل محققان براي رفع اين چالش در پي توليد پلاستيك‌هاي زيست‌تخريب‌پذير هستند.مواد و روش‌ها: هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي موانع توليد ظروف يكبار مصرف زيست ‌تخريب‌پذير در شرايط عدم قطعيت با كمك تكنيك دلفي فازي است. جامعه آماري پژوهش شامل متخصصان و خبرگان توليد ظروف يكبار مصرف زيست ‌تخريب ‌پذير دركارخانه ‌هاي به‌ زيست تهران، زيست بهبود پارس، زرين شيمي، ام جي پلاست، كيميا سامانه سبز، نواد تبريز، پارس پلاستيك خوزستان، شيراز سبز، مهرپارسا، آدينه پلاست است.  نمونه گيري از خبرگان تا مرحله رسيدن به اشباع نظري صورت گرفت و  اندازه‌ نمونه تعداد 10 نفر از  متخصصان كارخانه ها انتخاب شد.نتايج: نتايج حاصل از پژوهش حاضر بيانگر آن است كه در بين چالش‌ هاي اقتصادي ابعاد عدم سرمايه گذاري در راستاي توليد با ضريب 0.72، هزينه مواد اوليه براي توليد با ضريب 0.71، عدم ارائه تسهيلات مناسب براي توليد با ضريب 0.77 و هزينه تأمين ماشين‌ آلات براي توليد پلاستيك‌ هاي زيست ‌تخريب پذير با ضريب 0.78 اثرگذار مي‌باشند. در بين چالش هاي فناوري، مهارت و تخصص ضعيف براي بسته‌بندي محصول و توليد با ضريب 0.81، عدم دسترسي به بازارهاي جهاني جهت به روز كردن تكنولوژي هاي جديد توليد با ضريب 0.72 و عدم دسترسي به فناوري موردنياز جهت اجراي توليد ظروف يكبار مصرف زيست ‌تخريب ‌پذير با ضريب 0.7 اثرگذار هستند. نهايتاَ در بين چالش ‌هاي قانوني عدم تطابق توليد ظروف با قوانين و مقررات حاكم محيطي با ضريب 0.75 و سياست‌ها  و قوانين دست و پاگير اداري  براي توليد پلاستيك ‌هاي زيست‌ تخريب ‌پذير با ضريب 0.71اثرگذار هستند.بحث: براساس نتايج بدست آمده در تحقيق حاضر مشخص گرديده است كه در ايران از هر سه بعد اقتصادي، فناوري و قوانيني چالش‌ هاي مهمي پيش روي توليد ظروف يكبار مصرف زيست ‌تخريب ‌پذير وجود دارد كه از اين ميان به‌نظر مي ‌رسد چالش ‌هاي فناوري مهم ترين چالش‌ ها باشد و بعد از آن چالش‌هاي اقتصادي و موانع مرتبط با قوانين حاضر قرار مي ‌گيرند.