مقياس در ‌بوم‌شناسي سيماي سرزمين: مفاهيم، چالش‌ها و راهكارها

مقياس يك موضوع بسيار كليدي در ‌بوم‌شناسي سيماي سرزمين است. مقياس يكي از عناصر اصلي در مطالعات محيط‌زيستي است و پاسخ‌‌‌هاي ‌‌‌به‌دست آمده براي يك سوال اكولوژيكي خاص به شدت وابسته به مقياس مطالعه است. مقياس بر نتايج حاصل شده و امكان تعميم آن‌ها به ساير مكان‌ها، زمان‌ها و ديگر مقياس‌ها اثرگذار است. عدم استفاده از اصطلاحات مرتبط با مفهوم صحيح مقياس منجر به ابهام در مطالعات شده است. مقياس ابعاد مكاني و زماني يك موضوع و يا يك فرآيند است و از سطوح سازماني كه براي شناسايي يك مكان در يك سلسله مراتب استفاده ‌مي‌شود، متمايز است. مقياس با دو اصطلاح دانه‌بندي، كوچكترين واحد مكاني و زماني در يك مجموعه داده، و گستره مكاني، اندازه كل منطقه مورد مطالعه يا بازه زماني مورد مطالعه، تعيين ‌مي‌شود. به لحاظ علمي، مقدار عددي ‌‌‌به‌دست آمده از يك اندازه‌گيري خاص تحت تاثير مقياس قرار ‌مي‌گيرد. مسائل مربوط به مقياس به دلايل مختلفي مشكل‌ساز است. اولا، توصيف و درك الگوها و فرآيندها در مناطق ‌وسيع‌تر دشوار است؛ زيرا مشاهدات صورت گرفته تحت تاثير مقياس مطالعه هستند و دوما، جمع‌آوري و مقايسه داده‌‌‌هاي حاصل از مقياس‌‌‌هاي مختلف مطالعه پيچيده و زمان‌بر است؛ اما با وجود پيشرفت‌‌‌هاي قابل توجه، روش‌‌‌هاي ‌‌‌برون‌يابي اطلاعات در مقياس‌‌‌هاي مختلف هنوز وضع نشده است. به طور كلي، هيچ مقياس صحيحي براي مطالعات ‌بوم‌شناسي سيماي سرزمين وجود ندارد. به طوري كه، مقياس‌ بايد بر اساس سوال و يا هدف مطالعه انتخاب شود. با اين حال، شناسايي مقياس مناسب موضوع چالش برانگيزي است و توسعه روش‌‌‌هاي آن موضوع پژوهش‌‌‌هاي حال حاضر است.