لزوم پياده راه سازي از طريق تحليل جريان آمد و شد پياده در فضاهاي شهري (مورد مطالعه : بافت مركزي تجريش)

در اين مقاله با تحليل جريان ترافيك و سايل نقليه و تعيين نقاط متراكم (تعيين سطوح سرويس سواره و پياده) تلاش شده است - با استفاده از آمارهاي موجود سازمان حمل و نقل و ترافيك تهران و برداشت هاي ميداني - كيفيت وضع تردد وسايل نقليه و عملكرد معابر سواره و پياده در ميدان هاي قدس و سر پل و نيز خيابان شهرداري در حد فاصل دو ميدان بررسي شود. فضاهاي شهري مركزي تجريش در سال هاي اخير بر اثر توسعه شهر تهران و افزايش جمعيت و مهاجرت ها دستخوش تغييرات كالبدي و رواني نامناسبي شده است. تجمع كاربري هاي گوناگون در لبه ميدان و در دل بافت هاي اطراف خصوصيات و روابط بافت هاي مسكوني هم جوار را به هم ريخته است. ورود حجم انبوه خودروهاي شخصي و عمومي، از طريق ورودي هاي متعدد، ساختار فضايي ميدان را دگرگون و سطح وسيعي از فضاي باز ميدان را اشغال كرده است. تنها سطح اندكي به سيل انبوه جمعيت پياده اختصاص دارد و در مسيري به طول تقريبي 900 متر هيچ سطحي براي مكث و نشستن و آرامش در فضا وجود ندارد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه با توجه به كم بودن سطوح سرويس سواره و پياده و تداخل شديد اين دو سطح و حادتر شدن اين مشكل، به ويژه پس از بهره برداري از خطوط مترو در اين محدوده، لزوم جداسازي سطح آمد و شد پياده از سواره و پياده راه سازي در اين محدوده اجتناب ناپذير است.