نگاهي به تغيير كاركرد و ساختار برخي از اساطير در اشعار م. سرشك (بنا به تفكر اومانيستي شاعر)

گرچه از عصر جهان‌بینی اسطوره‌ ای یعنی عصری كه انسان می‌ خواست با نیروی خیال و به زبان اسطوره، خود و جهان را تبیین كند، قرن‌ ها گذشته است؛ اما انسان هرگز نتوانسته است، از جاذبه جادویی اسطوره بی‌ نیاز بماند. هنرآفرینان همواره با انطباق اساطیر كهن با شرایط موجود به باززایی و نوسازی آن دست یازیده و از نیروی عظیم خیالی آن بهره گرفته‌ اند. در عصر حاضر شاعران معاصر شعر فارسی به اقتضای فكر و فرهنگ خویش به بازتولید و خلق اسطوره‌ ها روی آورده‌ اند. شفیعی كدكنی از جمله‌ شاعران بزرگ معاصر است كه هم اسطوره‌ های كهن با تغییر ساختار و كاركرد و هم اسطوره‌ های نوساخته از شخصیت‌ ها‌ی تاریخی ِغالباً عرفانی، فراوان در شعرش دیده می ‌شود. در این مقاله تلاش شده است تا نشان داده شود كه چگونه زمینه‌ های ذهنی و فكری شاعر، كه مبتنی بر ذهنیت اومانیستی است، منجر به تغییر ساختار و كاركرد اسطوره ‌های پیشینی و خلق اسطوره‌ های تازه شده است.