مقايسه فعاليت الكتروميوگرافي عضلات اكستنسور و فلكسور زانو در دو شيوه مختلف حركت اسكات

هدف از این تحقیق عبارت است از بررسی رابطه میان ماكزیمم میزان فعالیت الكترومیوگرافی (شاخصی از قدرت) و خستگی (شاخصی از استقامت) عضلات اركتور اسپاین با میزان انحناهای سینه ای و كمری در افراد غیر ورزشكار. در تحقیق حاضر 22 مرد غیر ورزشكار با میانگین قد 175.78±4.09 سانتی متر، میانگین وزن 72.04±4.6 كیلوگرم، و میانگین سن 25.4±3.7 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابتدا میزان انحنای سینه ای و كمری این افراد با استفاده از دستگاه اسپاینال ماوس اندازه گیری شد. سپس، حداكثر میزان فعالیت الكترومیوگرافی عضلات اركتور اسپاین با دستگاه الكترومیوگرافی سطحی در حین انجام آزمون انقباض حداكثری اكستانسورهای تنه سنجیده شد. در نهایت، آزمون نگه داشتن افقی تنه انجام شد و شاخص خستگی عضلات اركتور اسپاین با محاسبه شیب فركانس میانه از روی سیگنال های خام الكترومیوگرافی به دست آمد. نتایج نشان دادند بین ماكزیمم میزان فعالیت الكترومیوگرافی عضلات اركتور اسپاین (قدرت) با میزان انحنای سینه ای رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین شاخص خستگی این عضلات با میزان انحنای سینه ای رابطه معنادار مثبتی مشاهده شد (p=0.022، r=0.535). علاوه بر این، مشخص شد كه رابطه معنادار و مثبتی میان ماكزیمم میزان فعالیت الكترومیوگرافی عضلات اركتور اسپاین (قدرت) با میزان انحنای كمری وجود دارد p=0.043، r=0.527))، ولی میان شاخص خستگی این عضلات بامیزان انحنای كمری رابطه معناداری مشاهده نشد. با توجه به این نتایج پیشنهاد می شود هنگام مواجهه با ناهنجاری كایفوز به استقامت عضلات اكستانسور پشت و در هنگام تجویز تمرینات درمانی برای اصلاح قوس كمری به قدرت و ضعف عضلات اكستانسور پشت توجه بیشتری شود.