بررسي همبستگي فشار شريان ريوي با شاخص هاي تنفسي و بيوشيميايي در مبتلايان به بيمار انسداد مزمن ريوي بستري در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان در سال هاي 1385-138

سابقه و هدف: هيپرتانسيون ريوي بارزترين عارضه و مهمترين عامل ايجاد پيامدهاي بعدي ناشي از بيماري انسدادي مزمن ريوي (COPD) است، كه به صورت نارسايي قلب راست، احتقان كبدي، هيپوكسمي، آسيت و ادم محيطي آشكار مي شود. اين مطالعه با هدف بررسي همبستگي بين فشار شريان ريوي با شاخص هاي بيوشيمايي و تنفسي در بيماران مبتلا به COPD انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي است و در بين 81 نفر از بيماران COPD بستري در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان در سال هاي 1385-1384 انجام شد. مقدار افزايش فشار شريان ريوي (PAP) به وسيله اكوكارديوگرافي از راه قفسه ي سينه (Transthoracic)؛ FEV1 به وسيله ي اسپيرومتري؛ PaO2 و PaCO2 از تجزيه و تحليل گازهاي خون شرياني (ABG)؛ هموگلوبولين (Hb)، آلانين آمينو ترانسفراز (ALT)، آسپارات آمينو ترانسفراز (AST)، سرعت رسوب گلبول هاي قرمز (ESR)، و آلبومين سرم از نمونه سرمي استخراج شد. تعريف PH با افزايش ميانگين فشار شريان ريوي بيشتر ازmm Hg 25 تلقي گرديد. سپس همبستگي بين PAP با ساير پارامترها با استفاده از آزمون Pearson و ضريب همبستگي بررسي شد. نتايج: از مجموع 81 بيمار، در 77 نفر (1/95 درصد)، افزايش فشار شريان ريوي (PH) جلب توجه مي كرد (PAP>mm Hg 25). در اين تحقيق ميانگينانحراف معيار عوامل مطالعه شده به شرح زير بود: سن= 2/969 سال، FEV1= 1/131/38 درصد، mm Hg 1/136/54= PaO2،mm Hg 5/105/52=PaCO2، g/dl8/158/14= هموگلوبين، IU/l 5/709/39= AST، IU/l 02/747/39= ALT، g/dl 49/08/3= آلبومين سرم و 1/96/6= ESR. همبستگي معني داري بين PAP با عوامل مطالعه شده مذكور ديده نشد. نتيجه گيري: نتايج اكوكارديوگرافي نشان داد كه بيشتر مبتلايان به COPD بستري، فشار شريان ريوي بيشتر از mm Hg 25 داشتند و از طرفي بين اين افزايش فشار شريان ريوي با شاخص هاي تنفسي و بيوشيميايي همبستگي وجود نداشت. از اين رو استفاده از شاخص هاي فوق جهت پيش بيني افزايش فشار شريان ريوي، كمك كننده نبوده و انجام اكوكارديوگرافي به طور معمول در مبتلايان به COPD توصيه مي شود.