بررسي اثر محافظتي سوسپانسيون هسته انگور بر شاخص هاي گلوكز، انسولين و سطح آنتي اكسيدان هاي سرم بعد از تزريق آلوكسان در موش صحرايي

سابقه و هدف: مطالعات گذشته نشان مي دهد كه ايجاد ديابت قندي با افزايش توليد گونه هاي اكسيژن واكنش گر و نقص سيستم هاي آنتي اكسيداني در ارتباط است. هسته انگور به علت داشتن به دام اندازنده هاي راديكال آزادي كه اصطلاحا پروآنتوسيانيدين ناميده مي شوند مي تواند اثر محافظتي معني داري را در مقابل استرس اكسيداتيو ايفا نمايد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر هسته انگور مشكي (شاهاني) در مقابل افزايش قند خون، انسولين و سطح كل آنتي اكسيدان هاي سرم بعد از تزريق آلوكسان در رت بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه 90 موش صحرايي (رت) بالغ نر از نژاد wistar و با وزني در حدود 220-180 گرم مورد استفاده قرارگرفت كه در سه گروه تقسيم بندي شدند: 1- گروه كنترل (دريافت كننده آب مقطر)، 2- گروه دريافت كننده دوز بالاي هسته انگور (2 گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن در روز)، 3- گروه دريافت كننده دوز پايين هسته ي انگور (1 گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن در روز). رت ها در گروه 2 و 3 با سوسپانسيون آبي هسته انگور (در حجم 2 ميلي ليتر) پيش درماني شدند. رت ها در گروه شاهد نيز 2 ميلي ليتر آب مقطر دريافت نمودند. اين سوسپانسيون به روش تغذيه دهاني با لوله به حيوانات خورانده شد. پيش درماني به مدت چهار روز و روزانه يك بار با مقادير ذكر شده ادامه يافت و در روز چهارم يك ساعت پس از تجويز اين سوسپانسيون، آلوكسان به صورت زيرجلدي و در دوز 70 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن تزريق شد، سپس 24، 48، 72 ساعت پس از تزريق آلوكسان حيوانات كشته شده و خون شان جمع آوري گرديد. سطح سرمي گلوكز، سطح انسولين سرم (با روش ELISA) و سطح كل آنتي اكسيدان ها در سرم (به روشFRAP) اندازه گيري شد. نتايج: نتايج اين مطالعه نشان داد كه تجويز خوراكي هسته انگور در دوز بالا به طور معني داري از ايجاد هيپرگليسمي ناشي از تزريق آلوكسان جلوگيري مي نمايد (05/0p<) اما كاهش سطوح گلوكز در 24 و 72 ساعت در رت هايي كه دوز پايين هسته انگور را دريافت داشتند معني دار نبود. از طرف ديگر تجزيه و تحليل داده هاي ما نشان داد كه هسته ي انگور در دوزهاي بالا و پايين افزايش معني داري را در سطوح انسولين سرم در 24، 48 و 72 ساعت پس از تزريق آلوكسان ايجاد مي نمايد (05/0p<). همچنين سطوح كل آنتي اكسيدان هاي سرم به طور معني داري (در 24 و 48 ساعت) در رت هايي كه دوزهاي پايين هسته انگور را دريافت كردند افزايش يافت (50/0p<) در حالي كه در گروه هاي ديگر اين افزايش معني دار نبود. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين مطالعه به نظر مي رسد كه هسته انگور در دوز بالاي آن در كاهش هيپرگليسمي ناشي از تزريق آلوكسان در نمونه ي تجربي ديابت قندي موثر است. چنين اثري ممكن است وابسته به مواد داراي ويژگي هاي آنتي اكسيداني و يا ديگر مواد موجود در هسته انگور باشد.