ارتباط حمايت اجتماعي درك شده و اندازه شبكه اجتماعي با ابعاد كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سرطان

سابقه و هدف: سرطان يكي از حوادث تنش زاي زندگي است كه اثرات منفي روي كيفيت زندگي به جا مي گذارد و نياز به حمايت اجتماعي را افزايش مي دهد. هدف از اين پژوهش، بررسي ارتباط حمايت اجتماعي درك شده و اندازه شبكه اجتماعي با ابعاد كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سرطان مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي ـ همبستگي است. 220 بيمار مبتلا به سرطان بستري در سه بيمارستان فيروزگر، حضرت رسول (ص) و انستيتو سرطان مجتمع بيمارستاني امام خميني تهران با روش نمونه گيري مستمر انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه هاي حمايت اجتماعي نورتوس و كيفيت زندگي فرانس و پوورس ويرايش بيماران مبتلا به سرطان جمع آوري و با نرم افزار SPSS ويرايش 13 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. آزمون هاي آمار ضريب همبستگي پيرسون، تجزيه و تحليل واريانس و كروسكال- واليس استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد، نمره ميانگين حمايت اجتماعي درك شده (44/136) و كيفيت زندگي (22/18) نسبتا بالا و ميانگين اندازه شبكه اجتماعي آنها (17/4) نفر بود. حمايت اجتماعي درك شده با سن و تاهل و كيفيت زندگي با وضعيت اقتصادي، نوع درمان و مدت زمان تشخيص ارتباط معني داري داشت. (001/0p<) و كيفيت زندگي با نوع سرطان ارتباط معني داري نداشت. حمايت اجتماعي درك شده با كيفيت زندگي (001/0p<، 446/0=r) به ويژه با بعد خانوادگي آن و اندازه شبكه اجتماعي (001/0p<، 200/0=r) و همچنين كيفيت زندگي با اندازه شبكه اجتماعي(05/0p<، 246/0=r) ارتباط مستقيم و معني داري داشت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه، اطلاعات زيادي در مورد اهميت حمايت اجتماعي درك شده براي بهبودي كيفيت زندگي بيماران مي دهد. پرستاران با استفاده از اين يافته ها مي توانند در جهت توسعه و تقويت شبكه اجتماعي بيماران، براي ارايه هر چه بهترحمايت به اين بيماران اقدام كنند. پيشنهاد مي شود مطالعات بيشتري براي شناخت عوامل موثر بر كيفيت زندگي اين گروه از بيماران انجام شود .