بررسي معيار زمين شناسي موثر بر تخريب اراضي در واحدهاي ژئومورفولوژي ( مطالعه موردي : بخش شرقي حوزه ي آبخيز رودخانه ي شور )

حوزه آبخيز رودخانه شور گسترده اي حدود 17000 كيلومتر مربع داشته، 42 درصد از كل اراضي به صورت دشت و مابقي به صورت كوهپايه در ارتفاع ها مي باشد. به منظور بررسي معيار زمين شناسي موثر بر تخريب اراضي در واحدهاي ژئومورفولوژي نخست اقدام به گزينش بخشي از حوزه آبخيز رودخانه شور بر روي نقشه زمين شناسي شد، به طوري كه انواع واحدهاي سنگي منفصل و متصل موثر بر تخريب اراضي و بيابان زايي را شامل شود. پس از مشخص شدن منطقه هدف، اقدام به تهيه نقشه طبقه ها شيب، كاربري اراضي و زمين شناسي كاربردي شد تا از راه روي هم قرار دادن و تقاطع اين نقشه ها، نقشه واحدهاي كاري بدست آمد. در اين پژوهش سه شاخص حساسيت پذيري نسبت به فرسايش، شوري و نفوذپذيري واحدهاي سنگي در نظر گرفته شدند كه در نهايت هر يك به صورت نقشه اي طبقه بندي شده ارايه شدند. سپس از راه روي هم قرار دادن و تقاطع اين سه نقشه، نقشه جديدي بدست آمد كه گوياي پهنه بندي منطقه مورد بررسي از نظر شاخص هاي ذكر شده پيشين مي باشد. از آنجايي كه تعيين و مشخص نمودن شدت يا توان بيابان زايي واحدهاي بدست آمده از تقاطع شاخص ها با به كارگيري روابط رياضي يا آماري محض ميسر نبود، از اين رو از اصول و مفاهيم منطق و رياضيات مرحله اي بهره گيري شد. نتايج بدست آمده از مقايسه نقشه هاي مربوط به از عملكردهاي مختلف با نقشه شاهد به عنوان عرصه كنترل و شامل كمينه و بيشينه شدن بيابان زايي اندازه گيري شده در منطقه مورد بررسي بيانگر اين واقعيت است كه مناسب ترين تابع مرحله اي جهت پهنه بندي شدت يا توان بيابان زايي در منطقه مورد بررسي و جاهاي همانند آن تابع گاماي مرحله اي 0.8 (عملكرد 0.8 = gamma از مدل (Fuzzy logic مي باشد. همچنين تقاطع و رويهم گذاري نقشه پهنه بندي توان يا شدت بيابان زايي از نظر معيار زمين شناسي در منطقه مورد بررسي حاصل از عملگر gamma=0.8 با نقشه زمين شناسي منطقه مورد بررسي، جايگاه انواع واحدهاي سنگي را از ديدگاه توان بيابان زايي در منطقه مورد بررسي مشخص نمود.