اثر تنش كم آبي بر عملكرد اجزاي عملكرد دو رقم سويا

براي بررسي اثرات محدوديت آبي بر روي عملكرد و اجزاي عملكرد دو رقم سويا در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه تبريز، آزمايشي با طرح اسپيليت پلات بر پايه طرح بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال زراعي 1383 انجام شد. كرتهاي اصلي به چهار سطح آبياري پس از 3±60، 3±80، 3±100 و 3±120 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A (به ترتيب از I1 تا I4) و كرتهاي فرعي به دو رقم سويا (هاك و زان) اختصاص يافتند. نتايج نشان داد كه ميانگين هاي تعداد برگچه، تعداد شاخه هاي فرعي، تعداد گره هاي حامل نيام، تعداد نيام و تعداد دانه در بوته، ارتفاع گياه، وزن دانه، عملكرد بيولوژيك و تعداد دانه در گياه براي سطح آبياري I1 تقريبا برتر از ديگر سطوح آبياري بود. تمامي صفات مذكور با افزايش سطح تنش كم آبي كاهش يافتند. هر چند كه بالاترين مقدار شاخص برداشت نيز در سطح آبياري I1 بدست آمد، ولي اين برتري در مقايسه با ساير سطوح آبياري از نظر آماري معني دار نبود. وزن صد دانه رقم زان بيشتر از رقم هاك بود، رقم هاك تعداد شاخه هاي فرعي، گره هاي حامل نيام، نيام در بوته و دانه در بوته نسبتا بيشتر و در نتيجه عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك بيشتري توليد كرد. همبستگي مثبت و معني دار تعداد دانه در گياه با عملكرد دانه در واحد سطح و همبستگي غير معني دار ميانگين وزن دانه با عملكرد دانه نشان ميدهد كه تعداد دانه در گياه اثر بيشتري بر روي عملكرد دانه در مقايسه با ميانگين وزن دانه داشته است.