ارتباط چاقي با عوامل خطر قلبي عروقي در بزرگسالان ساكن مركز ايران: نتايج برنامه قلب سالم اصفهان

سابقه و هدف: از آنجا كه تاكنون، مطالعه در زمينه تعيين ارتباط چاقي با عوامل خطر قلبي عروقي در جمعيت هاي محدود انجام شده است، اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط چاقي با عوامل خطر بيماري هاي قلبي عروقي در سه شهرستان ناحيه مركزي انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي روي اطلاعات مرحله اول «برنامه قلب سالم اصفهان» انجام شد. مرحله اول اين مطالعه در سال هاي 80-1379 در دو استان اصفهان و مركزي روي 12514 نفر از افراد بالاتر از 19 سال انجام شد. قند خون ناشتا (FBS) و دو ساعت پس از مصرف گلوكز (2hpp)، چربي هاي سرم، شاخص هاي تن سنجي و فشار خون افراد با روش هاي استاندارد تعيين شد. يافته ها: افزايش FBS،2hpp ، چربي سرم بجز HDL-C و فشارخون با افزايش نمايه توده بدن (BMI) و دور كمر (WC) ارتباط معني داري داشتند (P<0.001)، نسبت شانس OR (95% CI) بروز پرفشاري خون، ديابت و اختلال چربي خون در چارك چهارم WC نسبت به اول در مردان به ترتيب، 2.8 (1.2-3.3)، 3 (1.6-4.3) و 2.4 (1.9-3.1) و در زنان به ترتيب 2.5 (1.8-3.4)، 2.7 (1.3-3.8) و 2.5 (2-3.2) بود. همچنين، نسبت شانس اين عوامل خطر در چارك چهارم BMI نسبت به اول در مردان به ترتيب، 1.6 (1.2-2)، 2.8 (1.7-3.9) و 3 (2.4-3.8) و در زنان به ترتيب 1.9 (1.4-2.4)، 2.6 (1.4-3.7) و 1.6 (1.2-2) بود. نتيجه گيري: از آنجا كه نسبت شانس ابتلا به اين عوامل خطر با افزايش WC وBMI افزايش يافت، مي توان نتيجه گرفت كه هر دو شاخص چاقي، نقش تعيين كننده اي براي ابتلا به عوامل خطرCVD داشته است.