بررسي بيوشيميايي و هيستولوژيك اثر حفاظتي سديم تنگستات بر استرساكسيداتيو ناشي از استرپتوزوتوسين در پانكراس رتهاي ديابتيك

هدف: بررسي اثر حفاظتي سديم تنگستات بر استرس اكسيداتيو ناشي از استرپتوزوتوسين در پانكراس رت هاي ديابتيك. مواد و روشها: روش مورد استفاده در اين تحقيق، روش تجربي است. 60 رت نر بالغ 3-2 ماهه از نژاد ويستار (Wistar) انتخاب و به طور تصادفي به شش گروه تقسيم شدند (n=15): كنترل (C)، رتهاي ديابتي القا شده توسط استرپتوزوتوسين (D)، رتهاي ديابتي تحت درمان با سديم تنگستات (محلول (1mg/ml در آب آشاميدني از يك هفته پيش از القا ديابت و در طول دوره آزمايش (TDB: Treatment Diabetes Before injection of STZ)، ديابتي تحت رژيم غذايي (FRD: Food Restricted Diabetic) كه ميزان غذايي معادل آنچه گروه TDB مصرف مي نمود، دريافت داشتند، رتهاي كنترل سالم تحت درمان با سديم تنگستات (TC)، رتهاي ديابتي تحت درمان با سديم تنگستات از يك هفته پس از القا ديابت (TDA: Treatment Dibetes After in injection of STZ)، غذا و مايعات مصرفي به صورت روزانه، و وزن بدن، گلوكز و انسولين خون نيز به صورت هفتگي اندازه گيري شد. در پايان تجربه (پنج هفته پس از القاي ديابت) پس از گرسنگي شبانه، حيوانات توسط اتر بيهوش و نمونه هاي خون از وريد دمي جمع آوري شد. گلوكز پلاسما با استفاده از متد زوج آنزيمي گلوكز اكسيداز-پراكسيداز و انسولين سرم توسط كيت فوق حساس اندازه گيري انسولين رت و دستگاه الايزا اندازه گيري شد. پانكراس سريعا برداشته شد و بخشي از آن براي تعيين قدرت آنتي اكسيداني در محلول سالين سرد قرار داده شد. براي تعيين ميزان استرس اكسيداتيو غلظت عامل واكنشگر تيوباربيتوريك اسيد (TBARS) در خون و پانكراس بر حسب نانومول كمپلكس MDA-TBA محاسبه شد. قدرت آنتي اكسيداني خون و پانكراس با اندازه گيري قدرت احيا كنندگي/ آنتي اكسيداني فريك (FRAP) محاسبه شد. و بخش ديگر پانكراس براي مطالعه بافت شناسي در تثبيت كننده Lillie تغيير يافته قرار داده شد. پس از ثبوت نمونه ها و قالبگيري در پارافين و توسط ميكروترم برشهايي به ضخامت 4 ميكرون تهيه شد. به منظور رنگ آميزي سلولهاي بتاي گرانول دار، مقاطع با استفاده از روش هيستوشيميايي آلدهيد فوشين تغيير يافته رنگ آميزي و با ميكروسكوپ نوري بررسي شدند. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آناليز واريانس يك طرفه و آزمون توكي (Tukeys Post hoc) صورت گرفت. سطح معني دار بودن p<0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: سطح گلوكز خون گروه TDB در طول دوره آزمايش نسبت به ساير گروههاي ديابتي كاهش معني داري نشان داد (P<0.01) و نسبت به گروههاي كنترل نيز قابل مقايسه بود. انسولين خون در گروه هاي D,TDA, TDB و FRD نسبت به گروههاي كنترل C و TC كاهش معني داري نشان داد (P<0.01). همچنين قدرت آنتي اكسيداني در خون و پانكراس گروه TDB در مقايسه با D, TDA و FRD افزايش معني داري نشن داد (P<0.01). پراكسيداسيون ليپيد در خون و پانكراس گروه TDB نسبت به D,TDA و FRD كاهش معني داري نشان داد (P<0.01). بررسي هيستولوژيك نشان داد كه بتا سل هاي گرانول دار در رتهاي TDB نسبت به D,TDA و FRD افزايش واضحي دارند. نتيجه گيري: سيديم تنگستات موجب كاهش استرس اكسيداتيو و افزايش قدرت آنتي اكسيداني در خون و پانكراس رت ها مي شود و به اين ترتيب كاربرد آن پيش از تزريق استرپتوزوتوسين باعث حفظ سلولهاي بتا از آسيب ناشي از استرپتوزوتوسين خواهد شد.